വേദന

 വേദന

___________________________

________________

ജീവനേ...

നമ്മൾ വേർപെട്ടു

പോയതിന്നനന്ത

കാലാന്തരങ്ങൾക്കിന്നുമീ

നരകവർഷമുറഞ്ഞു പെയ്യും കരാള

നിശയിലും നിന്റെ ചിന്തകളെന്റെ മസ്‌തിഷ്ക്കത്തെക്കടിച്ചുകീറുമൊരത്യാസന്നവേദനാലഹരി തൻ പട്ടടയിലെൻ

 ജീവിതമെരിഞ്ഞടങ്ങുന്നു...

*@©✒️കെ വി അശ്വിൻ കറേക്കാട്*

മലയോരക്കാറ്റ്

 മലയോരക്കാറ്റ്

മുളങ്കാടുലച്ചു മുരളിയൂതി

മാമ്പൂക്കൾ നുള്ളുവാനെത്തും മലയോരക്കാറ്റെ

 കുടം നിറയെ കുളിരുമായെത്തും മലയോരക്കാറ്റേ----!

നാല്പപാമരങ്ങൾ ചുറ്റി നാടുകാണാൻ ഇറങ്ങും നാടോടിക്കാറ്റേ നാണം കുണുങ്ങുവതേന്തെ നീ

കണികണ്ട നാരിതൻ കുറുനിരയിൽ മുത്തമിടാൻ മടിക്കുവതെന്തെ നാണം കുണുങ്ങിക്കാറ്റെ-----!

വാസന്തി വാസന നിനക്കാരെകി

തുഹിന സുശീതം നിനക്കാരു നൽകി

മാടമ്പി ചമഞ്ഞെത്തും മലയോരക്കാറ്റേ----? 

ഇഷ്ടകാപഥ വിപിനങ്ങളിൽ ഇഷ്ടം പറയാനെത്തും നഷ്ടബോധമില്ലതാലയും ശൃം​ഗാരിക്കാറ്റെ--- സുഖ ശീതളക്കാറ്റേ----!

നിൻ മുരളിയിലുതിരും രാഗത്തിലാണോ നിന്നനുരാഗ തലോടലിലോ     

ധൗത കഞ്ചുകമണിയും ഇന്ദ്രവല്ലരികൾ ലാസ്യമാടുകയോ 

 ഇന്ദ്രിയങ്ങളിൽ കുളിര് പകരും അനുകമ്പിയായ് ,

മുളങ്കാടുലച്ചു മുരളിയൂതിവരും

മലയോരക്കാറ്റേ----!

ബൈജു ജെ തോപ്പിൽ 

തോപ്പിൽ ഹൗസ്

നോർത്ത് പറവൂർ

നീലിച്ച പ്രണയം

 നീലിച്ച പ്രണയം

__________

എന്റെ പ്രണയത്താൽ നീലിച്ച നിന്റെ ദേഹത്തെ

കുറിച്ചവരൊന്നും അറിയേണ്ടതില്ല.!

നീലം പടർന്നതോ,

വിഷനാഗത്തിൻ കൊത്തേറ്റതോ ,

ഏതോ ,

അവർ ധരിച്ചുകൊള്ളട്ടെ !!

തസ്നീം സുമാന. എസ്.കെ

നൊമ്പരം

 നൊമ്പരം

================

  ക്ഷണികമായൊരു

ജീവിതപാതയിൽ

കൊഴിഞ്ഞുപോയ ദിനങ്ങളെ..

ഓർത്തുപോകുന്നു ഞാൻ

നിറമുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങളൊക്കെയും

നയനങ്ങളിൽ വിടരുന്ന വർണ്ണമായി

നീറുന്നകരളിൽ

ഗദ്ഗദമായ്

കുളിർകാറ്റായ്

വന്നു നീയും..

ഒരു വേർപാടിൻ നൊമ്പരം പിടയുന്നു

മനസ്സിന്റെയങ്കണത്തിൽ

ജീവിതസൗഖ്യങ്ങളൊക്കെയും

അണയുന്നവിളക്കുപോൽ

മങ്ങുന്നുവോ...

ഒരു വേളനീയെന്തേയറിഞ്ഞില്ല..

ചാറ്റൽമഴയായ്

പുണരുന്നതുംകാത്തു

ഇരിപ്പു ഞാൻ സഖി...

      ലത ഗുരുവായൂർ

എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നീ ..

 എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നീ ..

==================

ഒരുമിച്ചു നാം പോയൊരിടവഴിയിലും

തേടുന്നു മൊട്ടിട്ട മുല്ലകൾ       നമ്മെ

നീ ചേർത്തു പിടിച്ചാ കരങ്ങളിന്നു -

മെന്നിൽ അടരാതെ പടർന്നിരിപ്പുണ്ടെന്നോ

               ആരാരും കാണാതെ ചുംബിച്ച കൺതട-

               ങ്ങളിലിന്നു  ചുടു കണ്ണീർ വറ്റാത്തതെന്തേ

               നീ തഴുകി തലോടിയ  മുടിയിഴകൾ ഞാൻ

               ഇന്നു ചീകിയൊതുക്കാൻ മറക്കുന്നുവെന്നോ  

നീയന്നു മൂളിയാർദ്രമാം വരികളോരോന്നും

ഞാനെന്ന പൂവിന്റെ ഇതളുകളായ് തീർന്നിട്ടും

ആ വിരലുകളിൽ തട്ടിത്തടഞ്ഞു ഞാൻ

ചൊല്ലിയതൊക്കെയും മറന്നങ്ങു നീ പോയില്ലേ

               അന്നെന്റെ അധരത്തിൽ നീ തന്ന

               ചെറു മുറിവുണങ്ങിയെന്നാകിലും

               നീറുന്ന നിന്നോർമ്മകൾ ഇന്നുമെൻ

               ഇട  നെഞ്ചിലെ മായാത്ത അക്ഷരത്തെറ്റു തന്നെ !

ഷിവിന വിക്ടർ