_പുഴ_
(വിജി വട്ടപ്പാറ)
ഭൂമിതൻ മാറു പിളർന്നവൾ തൻ
പുത്രിയായ് ഒഴുകുന്നു പുഴ .
കിഴക്കനർ ക്കനുദിച്ചുയരുമ്പോൾ
പൊൻ കിരണ ശോഭയാൽ തട്ടി
പുഴയെ തഴുകിയുണർത്തുന്നു.
മഴയിൽ മനം കുളിർപ്പിച്ചും
വേനലിൽ കരളുരുക്കിയും
പൂങ്കാടുകൾക്കും ഈറ്റക്കൂട്ടത്തിനും
ഇടയിയുടെ ഉന്മാദമായൊഴുകുന്നു
ഇരുകരയും പച്ചപിടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടാ
തടങ്ങളിൽ നിന്ന് തടങ്ങളിലേക്ക്
നിലക്കാത്ത പ്രവാഹമായ് വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞൊഴുകുന്നു പുഴ.
ഒരുപാടു ജീവത്തുടിപ്പുകളായ്
ആഴത്തിലൊഴുകുമ്പോൾ കരിനീല
വർണ്ണമായ് തോന്നും വിധമങ്ങനെ
നിലക്കാതെയൊഴുകുന്നു പുഴ .
സഹൃന്റെ ജടയിൽ നിന്നൊഴുകി
യെത്തുന്ന കല്ലോലിനിയാണവൾ.
കരിമ്പാറക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ
കാഹളം മുഴക്കിയൊഴുകുന്നു തടിനി .
പുഴയരുകിലെത്രയെത്ര പ്രണയ സല്ലാപങ്ങൾക്ക് പുളക ചാർത്തായ്
പ്രണയ കല്ലോലിനിയായൊഴുകുന്നു.
പച്ചപ്പട്ടു പരവതാനി വിരിച്ച നീർ
തടാകങ്ങൾക്കു കാഹളം മുഴക്കി
ഒഴുകിയെത്തുന്ന തടിനിയാണവൾ
വർഷത്തിൽ കടലായ് ഒഴുകുമ്പോൾ
അവൾതന്നരുകിൽ നിൽക്കും
മരത്തെ ചിലപ്പോൾ കടപുഴക്കി
കുത്തി ഒലിച്ചൊഴുകുന്നു തരംഗിണി .
വയലേലകൾക്ക് നീർ ചാലു കീറി
ജല സമ്പുഷ്ടമാക്കി മാറ്റിടുന്നു.
പരന്നൊഴുകുന്ന പുഴയുടെ
ആഴങ്ങളിൽ നിന്നു മണലൂറ്റി
വില്പന ചരക്കാക്കി മാറ്റിടുന്നു.
പുഴയുടെ അരുക് വെട്ടിയെടുത്തു
കോൺക്രീറ്റ് മതിലുകെട്ടി വീതി കുറച്ചവൾക്കൊഴുകാനിടമില്ലാതെ
മാലിന്യ കൂമ്പാരമൊഴുക്കി വിടുന്നു.
നിശബ്ദമാം പുഴ കണ്ണീരൊഴുക്കുന്നു
അവൾ തൻ ദുഃഖമറിയാതെ വേനലിൽ
വീണ്ടു കീറുന്ന ഗതിയാക്കിടുന്നു.
വർഷത്തിൽ ഗദ്യന്തരമില്ലാതെയവൾ കരകവിഞ്ഞു രൗദ്രഭാവത്തിലൊഴുകുന്നു.
എന്നിട്ടും തടിനി തൻ' ദുഃഖമാരു മറിയുന്നില്ല.
പുഴയുടെ തീരത്തു ജന്മ-
മെടുത്തതെത്രയെത്ര
സംസ്കാരങ്ങളവയെല്ലാം
ഇന്നൊരു ചരിത്രമായ് മാറ്റി.
