ഒരു ഗുണപാഠം

ഒരു ഗുണപാഠം

--------------------------

അമിതമായ

പരിശീലനത്താൽ

ക്ഷയംവന്ന ഞാനിതാ,

മത്സരവേദിയിൽ

കുഴഞ്ഞു വീഴുന്നു .

വിടരാനൊഴുക്കിയ

വിയർപ്പിൽ കുതിർന്ന്,

ചീഞ്ഞു കൊഴിയുന്ന

പൂവുപോൽ.

  -അജയൻ വലിയപുരക്കൽ

കൃഷ്ണമണിയുടെ
തീരത്ത് നിന്ന്
മസ്തിഷ്ക്കത്തിലേക്ക്
ചിറകടിച്ച് ,
ഹൃദയത്തിലേക്ക് പറന്ന്,
ആത്മാവിൽ ചേക്കേറി ,
ജീവിതത്തിലടയിരിക്കുന്ന
മൗനമാണ് നീ

ഉദാത്തതയുടെ
ഉഷ്ണവുമായി
നിന്നിലെത്താൻ

എനിക്കൊരു
സ്വപ്നത്തെ മുറിച്ചു കടക്കണം

പക്ഷെ
സ്വപ്നം നിറയെ
ചുഴികളാണ്  - പവിത്രൻ തീക്കുനി
Join Malayalam kavithakal Whatsapp group
https://chat.whatsapp.com/ADdJiyTEgJy8sel4PIYKnG

ഒറ്റയടി പാത

ഒറ്റയടി പാത

------------------------

കാലുകൾ ചേർത്തുവെച്ചു നടക്കാൻ

ആദ്യം പഠിപ്പിച്ചത് അമ്മയായിരുന്നു .

കാലൊന്ന് വഴുതിയാൽ

അഗാധമായൊരു തടവറയാണ്

നീചമായ കഴുകന്മാർ ആർത്തു-

വിളിക്കുന്ന അഗാധ ഗർത്തം .

പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ഉപദേശങ്ങൾക്

നടുവിൽ എന്നും മുറിപ്പാവാടയ്ക്

ഇടയിലൂടെ കാണുന്ന അവളുടെ

കാലുകൾ ചേർത്ത്വെച്ചു നടന്നു .

എന്നിട്ടും കഴുകൻ കണ്ണുകൾ

പിഞ്ചു കാലുകൾക്കിടയിലൂടെ കാലുകൾക്കിടയിലൂടെ

ചിറക്‌ വിടർത്തിയപ്പോഴും

കണ്ണുകളിൽ സംശയമായിരുന്നു .

'അമ്മ പറഞ്ഞതു പോലെ

കാലുകൾ ചേർത്തു വെച്ചു

നടക്കുന്നതിൽ വീഴ്ച പറ്റിയോ

എന്ന സംശയം ....

Risina

ചുകന്ന സൂര്യൻ

ചുകന്ന സൂര്യൻ

======================

ഇനി നിന്റെ കൊലുസ്ഒച്ച  കൊണ്ട് ഈ വീടിന്റെ ഉമ്മറപ്പടി മുറുമുറിപ്പില്ല

 കനലിൽ ഉറഞ്ഞു പോയ എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ മുറവിളി നീ അറിയുന്നണ്ടോ മകളെ

തല്ലി തരുന്ന സ്നേഹം തള്ളി കളഞ്ഞു പോയത്തെതിനെന് ഓമനേ

ഞങ്ങൾ നിനക്കേകിയ സ്നേഹത്തിനുമപ്പുറം

എന്തിനു വേണ്ടി നീ അലഞ്ഞു മകളെ

ചോര ചൂട് മാറും മുൻപേ  നിന്നെ ഈ നെഞ്ചിൽ കിടത്തിയുറക്കി

 ഈ നിമിഷം വരെയും ,

കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കിയിരുന്നു കിട്ടിയ നിധിയല്ലേ

ഇന്ന് ചോരയിൽ കുളിച്ചു ആരോരുമില്ലാതെ വഴിയിൽ കിടന്നു നീ പിടഞ്ഞീടുമ്പോൾ

നിന്നെ സ്നേഹിച്ചോരല്ലാം എവിടെയാണ് ,

ജീവനറ്റ  കിടക്കുന്ന നിന്ന്നിന്റെ  കണ്ണുകളിൽ 

അച്ഛൻ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു നീ അവനു വേണ്ടി നീട്ടിയ സ്നേഹം കണ്ണുനീര്തുള്ളികളായി ഉറഞ്ഞുകട്ടിയിരിക്കുന്നത്

പിന്നെ നിന്നെ മുഴിവ്നായി നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു

ഒന്ന് പൊതിഞ്ഞു കെട്ടാൻ പോലും ബാക്കിയാകാതെ

പിച്ചിയെറിഞ്ഞ ശരീരത്തിൽ അവന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ മുറിപ്പാടുകൾ

അച്ഛൻ കണ്ടിരുന്ന പേക്കിനാവുകൾ സത്യമായി

എന്റെ നിലാവെളിച്ചം അണഞ്ഞുപോയി

പ്രകാശം  പരത്തുന്ന ആ ചുണ്ടുകൾ ഇനി പുഞ്ചിരിക്കില്ല

ഈ ചുടു ചോരയിൽ ഞാൻ  തല തല്ലി കരയട്ടെ

നെഞ്ച് പിളർന്നു ഞാനും ഈ നിന്റെ ചോരയിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതായിത്തീരട്ടെ

തങ്കക്കൊലുസുകൾ ശബ്‌ദിക്കുമ്പോൾ ഇന്നും മനസിൽ തീയാണ് 

പിറന്ന മണ്ണിൽ ചുകന്ന സൂര്യനായി നീ പ്രകാശിക്കും

നിനക്ക് പുറക്കെ നടക്കുന്നവൾക്കൊരു ഒരു ഓർമപ്പെടുത്തലാണ്

നീ എന്ന ചുവപ്പ് , എന്റെ ചുകന്ന  സൂര്യൻ................. 

                                                                                          - മറിയക്കുട്ടി

ദൂതന്‍

ദൂതന്‍ 

==============================

ഒരു തണുത്തരാവീലാണവനെ-

ന്നിലേക്കാഴ്ന്നിറങ്ങിയത്

ഏതോ ദുസ്വപ്നമെന്നെപ്പുല്‍കിയ 

നേരത്തവനെന്നെയുണര്‍ത്താതെ, 

കാല്‍പ്പാദത്തിലൂടെയരിച്ചരിച്ച് ഗാഢം

പുല്‍കിയനേരത്തൊരു

ഞെട്ടലോടെയുടല്‍ വിറച്ചു 

കണ്‍‍പോളകള്‍ വലിച്ചുത്തുറക്കാവേ

അവന്റെ നിശ്വാസമെന്മേനിയില്‍ പ്രകമ്പനം

കൊണ്ടനേരം, 

ഒരു ദീര്‍ഘശ്വാസത്തിനായി 

ഞാനുമെന്നുടലും വിറച്ചു തളര്‍ന്നു

മരണമേ .... നീയെന്നരികിലായെത്തിയതോര്‍ക്കവേ

ഒരു വിളിപ്പാടകലത്തായുള്ള ആത്മബന്ധങ്ങളെ 

മനക്കണ്‍കളാല്‍ കാണാന്‍ ശ്രമിക്കവേ

നീ എന്നിലഞ്ഞൊരരുവിയായ്

പുഴയായ്, സാഗരമായ് മാറിയൊരു നേരം

ആര്‍ത്തനാദത്തോടെ ഞാന്‍ 

ദീര്‍ഘശ്വാസമുതിര്‍ത്തപ്പോള്‍

ബലഹീനമായെന്നുടെ 

കൈകാലുകളെല്ലാം

നീണ്ടു നിവര്‍ന്നിരുന്നു,

ആത്മാവ് ശരീരംവിട്ടകലത്തേക്ക് പോകുന്നനേരം

കണ്‍‍‍പോളകളിലിന്നുതിര്‍‍‍ന്നൊരിറ്റു ജലകണം ഭൂമിയിലേക്ക്...

ഇനിയൊരു ജന്മമുണ്ടെങ്കില്‍... 

ഈ ഭൂമിതന്‍ വിരിമാറിലേക്കെന്നെ 

വീണ്ടുമൊരു ജനിമൃതിയെന്ന നിയോഗത്താല്‍

എറ്റേടുക്കുമെന്ന ജീവിതത്തിന്റെ പ്രതിക്ഷകളാല്‍

                                                                                      -ശ്രീദേവി

തനിച്ചായ മരണം

തനിച്ചായ മരണം

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

ഭൂമി കുലുങ്ങി 

അവശേഷിച്ചവരും ചത്തൊടുങ്ങി.

മരണം മാത്രം ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയി.

ഭൂമിയിലെ ശൂന്യതയും 

സഹിക്കാനാവാത്ത നിശബ്ദതയും 

മരണത്തെ ആത്മഹ്ഹത്യയിലേക്ക് നയിച്ചു.

ഹ ..ഹ.. ഹ..

മരണമേ നിനക്കിത് തന്നെ വരണം.

ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനിടയില്‍ നിന്ന്‍

ഓരോന്നിനെ വലിച്ചഴച്ചപ്പോള്‍ 

ഈ ഒറ്റപ്പെടലിനെ കുറിച്ച് നീ

ചിന്തിച്ചിട്ടില്ലായിരിക്കും.

                                                                                                 -ജിനു

ആദ്യ പ്രണയം

ആദ്യ  പ്രണയം

=====================================

മഴതൻ ഓർമ്മയെന്നുള്ളിലിനുമൊരു

മായാത്ത നൽ മണമുള്ളൊരോർമ്മയാകുന്നു

പിന്നിലെ ചില പാതയോരങ്ങൾ

പിന്നെയുമെന്നെ വിളിക്കുന്നു മഴ നനയുവാൻ

ഇന്നുമാ മഴയത്തു കുട ചൂടി നടക്കുമ്പോൾ

ഞാനവളെയൊന്നോർക്കുന്നു പ്രണയാർദ്രമായ്

ഈ മനം അവൾക്കുവേണ്ടി കൊതിക്കുന്നു

ഏകനായ് ഞാൻ ദൂരം താണ്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കവേ

എൻ മുന്നിലെ വഴി ദൂരം ഓർമ്മയിലെ

വിജനമാം റെയിൽ  പാളമായ്  മാറി

വീഥിതൻ ദൂരമറിയാതെ മൗനമായ് -

പണ്ടു  ഞാനവളോടു , ചേർന്നൊരു കുടക്കീഴിൽ

പോയിരുന്നൊരോർമ്മയെന്നെ തൊട്ടുണർത്തുന്നു

കോരിച്ചൊരിയുന്നൊരാ മഴയത്തു

കുളിരുള്ള തെന്നലിൻ കൂട്ടുപ്പിടി ച്ചു

ഞാനവളോരം ചേർന്നു  നടന്നുവാ

കുടക്കീഴിൽ കൂടിവരുന്നൊരാ  കുളിരിൽ

അതുവഴി  വന്നൊരാ കുസൃതി തെന്നൽ

അവളുടെ ഇഴകെട്ടിയ മുടിയെ അഴിച്ചുവിട്ടു

പൂങ്കാറ്റിലുലയും അവളുടെ നനുത്ത മുടിയിഴകൾക്കു

പൂക്കളെക്കാൾ സുഗന്ധമുണ്ടായിരുന്നു

ഞാനറിയാതെയെൻ കൈകൾ അവളുടെ

മുടിയിഴകളെ മെല്ലെ  തലോടി

ഈ  മഴയൊരിക്കലും തോരരുതെന്നുഞാൻ -

ഇളം തെന്നലിൻ കാതിലായൊന്നോതി.

തൊട്ടുരുമ്മി നടക്കുന്നൊരായെൻ സഖിയും

പറയാതെ  പറഞ്ഞൂ മഴയോടാ രഹസ്യം

മരങ്ങളും പൂക്കളും മരച്ചില്ലയിലെ

മറഞ്ഞിരിക്കുന്നൊരാ കുരുവികൾ പോലും

അസൂയ പൂണ്ടു ഞങ്ങൾ തൻ  ഈ -

അനന്തമാം  പ്രണയത്തിനു മുന്നിലായ്

സമയമറിയാതെ വീഥിതൻ ദൈർഘ്യമറിയാതെ

സൗമ്യമാമീ മഴയിൽ ഞങ്ങൾ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കവേ

വഴിയോരത്തായ് കാത്തുനിന്നൊരാ പാതി -

വിടർന്നൊരാ  പൂവിനെ ഞാനവൾക്കായ് നൽകി

മഴത്തുള്ളികൾ ഏറ്റുവാങ്ങിയൊരവൾതൻ അധരം

മധുരമായ്  ആ  വെളുത്ത പൂവിനെയൊന്നു ചുംബിച്ചു

കുളിരിലെ ചുടുചുംബനമേറ്റൊരാ പൂമൊട്ട്

കാറ്റിൻ  സുഗന്ധമായ് വിരിഞ്ഞൂ .......പൂർണമായ്

എന്നുള്ളിലിരുന്നാരോ വീണ്ടുമൊന്നു  മൊഴിഞ്ഞീടുന്നു

എന്നുമീ മഴ  തോരാതിരുന്നുവെങ്കിൽ .

മേഘങ്ങൾ  വീണ്ടും  അടുത്തുകൂടി

മേലെ  ആകാശമാകെ കറുത്തിരുണ്ടു

താഴെ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നൊരാ -

ഇരു ഹൃദയങ്ങൾ ഒന്നായി തുടിക്കുവാൻ

വഴി നീളെ പൂക്കൾ  കൊഴിഞ്ഞതും

വാനിലായ് മാരിവില്ലിൻ വർണ്ണം  വിതറിയതും

നമുക്കായല്ലെയോ  സഖീ ..............!

എല്ലാം മറന്നു നാം  മൗനമായ്

എങ്ങോ നടന്നു നടന്നിങ്ങനെ നീങ്ങവേ

പറയാതെ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ചതെന്തോ

വെമ്പലാൽ വിരൽ തുമ്പിൽ തുടിക്കവേ ,

ഇളം തെന്നലിൻ കുളിരേറ്റൊരാ -

ഇതൾ  കൂമ്പിയ  പൂവുപോൽ

നാണത്താൽ നീയെൻ മുന്നിലായ്

നിന്നുവോ താമരപൂവായ്  വിരിയുവാൻ.

പെട്ടന്നു  മാനം തെളിഞ്ഞു

പറവകൾ  കൂടുവിട്ടു പറന്നു

ഓർമ്മകൾ  പോകയോ മഴയില്ലാതെ,

വേറിടാനാകുമോ  വാനമേ ?

ഇനിയെന്തിനായ്  മറയുന്നു നീ

ഇളം കുളിരുള്ള മഴയായ്  പെയ്യാതെ ?...

അഴകെഴും ഒരു കഥയുടെ ചിറകിൽ

അങ്ങു ദൂരെ ഞാനിന്നും നിൻ ഓർമ്മയിൽ

അരികിലില്ല നീ .. സഖീ ..യെങ്കിലും

ഓർക്കുന്നു ഞാൻ  ഓരോ  മഴയിലും

മേഘമേ നീ പെയ്യുമോ വീണ്ടും , തോരാതെ

നൽകുമോ നീ യൊരു ജന്മം കൂടി, മാരിവില്ലായ്

                                             നിസിത  രമേശ്

                                            കോഴിക്കോട്

രണ്ട് മുറിയും അടുക്കളയും തിണ്ണയും

രണ്ട് മുറിയും അടുക്കളയും തിണ്ണയും

===================================

അതൊരു സ്വപ്നമായിരുന്നു

വാടകവീട്ടിലെ

ജനാലകമ്പികളെ തലോടി

-യെത്തിനോക്കുന്ന

പേരക്കൊമ്പിനോടും,

ചിലനേരങ്ങളോടും,

പങ്കുവെയ്ക്കപ്പെടുന്ന

ചെറിയ വലിയ സ്വപ്നം

രണ്ട് മുറിയും, അടുക്കളയും,

തിണ്ണയും-മാത്രം മതിയെന്നേ,

കേറിക്കിടാനൊരു കൊച്ചു സ്വര്‍ഗ്ഗം

ആരും ഇറക്കിവിടുമെന്ന

ഭീതിയില്ലാതെ

എല്ലാ ഒന്നാം തീയതിയും,

വാടക പിരിക്കാന്‍ വരുന്ന

ഉടമസ്ഥനെ കാണാത്ത,

ഒരു ദിനമുണ്ടാകുമെന്ന

ചെറിയ വലിയ സ്വപ്നം

ഒറ്റനിമിഷങ്ങളില്‍ മനസ്സ്

തുറന്ന് ദൈവത്തോടായി അപേക്ഷ

സമര്‍പ്പിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും

രണ്ടുജന്മങ്ങള്‍ ചേരുമ്പോള്‍

ഈ ചെറിയ വലിയ സ്വപ്നം

 പങ്കുവെയ്ക്കപ്പെടാറുണ്ട്,

കാലേസ്വരുക്കൂട്ടി

വെയ്ക്കാനൊന്നുമില്ലാത്തവന്റെ

ചെറിയ വലിയ സ്വപ്നം

(ശ്രീദേവി എം.റ്റി)

കുരുതി

കുരുതി

==========

പെണ്ണേ, 

നിന്നെ 

ഞങ്ങള്‍ 

കുരിശില്‍ തറക്കുന്നു. 

അസഹ്യമായ 

വേദന തോന്നുമ്പോള്‍ 

കരയരുത്. 

അക്ഷരങ്ങളും 

കാമറകളും 

നിന്റെ 

ജീവിതത്തെ 

ചുറ്റി വരിയുമ്പോള്‍ 

നീ പിടയരുത്. 

എത്ര 

നീതി നിഷേധം 

കണ്ടാലും 

മിണ്ടരുത്. 

യൂദാസുമാരെ 

ചൂണ്ടിക്കാണിക്കരുത്. 

ഗീബല്സ്മാരെ 

ചൂണ്ടി പ്രതികരിക്കരുത്. 

നീതിയും, 

അനീതിയും, 

ഏതെന്നു 

നിന്റെ 

മേല്‍വിലാസത്തില്‍ 

ഞങ്ങള്‍ 

എഴുതി പിടിപ്പിക്കും. 

മേല്‍വിലാസത്തില്‍ 

ജാതിയും, 

മതവും, 

നിര്‍ബന്ധം. 

നീ കുരിശില്‍ 

കിടന്നു 

പിടയുന്നത് ''

നല്ല 

കാഴ്ചയാണ് 

ഭൂതകാലം 

നിന്നെ 

ചോദ്യം ചെയ്യും. 

വര്‍ത്തമാനം 

നിന്നെ 

ശിക്ഷിക്കും. 

ഭാവി 

നിനക്കൊരു 

ചോദ്യചിഹ്നമാകും

ആക്രോശങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ 

നിന്റെ വിലാപങ്ങള്‍. 

കെട്ടടങ്ങും. 

കാരണം 

നീ വെറും പെണ്ണാണ്. 

നീ വീരപുത്രിയാകണം 

എങ്കില്‍ 

പിടഞ്ഞു തന്നെ 

മരിക്കണം.

ഞങ്ങളുടെ 

അഭിമാനം,

വികാരം, 

ആദര്‍ശം, 

എല്ലാം ഉടന്‍ ഉണരും 

ഉറവയായ് 

ഉണ്ടായാത് 

കടലായ് 

അലയടിക്കും. 

-ഫൈസല്‍ ബാവ 

Post Box 560, Abudhabi U A E

Mobile: 00971 52 5392923

Whats App  00971554316860

Email : faisalbava75@gmail.com

Blog: http://www.faisalbavap.blogspot.ae/

മകളേ പൊറുക്കുക

----മകളേ പൊറുക്കുക-----

----------------------------------------------------

ഇല്ല, ഞാനില്ല പൊന്നോമലേ നിൻമുഖം കാണുവാൻ
അത്രമേലുള്ളം വിതുമ്പയാണിപ്പോഴും
നിശ്ചല ദേഹമായ് വീടിന് വരാന്തയിൽ
മൗനമേ നിന്മുഖം കാണുവാനില്ല ഞാൻ

ഇന്ന് നീ പകലിൽ പകർന്നോരാ ചുംബനം
ഒടുവിലെ നിശ്വാസമായിരുന്നോ.?
ഇന്ന് നീ ചൊല്ലിപ്പിരിഞ്ഞൊരാ വാക്കുകൾ
അവസാന യാത്രയോടായിരുന്നോ.?

എന്നുമെൻ രാത്രികൾ നിന്നെ ഉറക്കുവാൻ
എത്രയോ കുഞ്ഞിളം കഥകൾ ഞാൻ ചൊല്ലവേ
മൃദുലമാം നിൻവിരൽ തഴുകുമെൻ നെഞ്ചകം
ചുടുചോര പൊടിയാതെ മുറിവേറ്റു പിടയായായ്..

ഇല്ല ഞാനില്ല പൊന്നോമലേ നിന്മുഖം കാണുവാൻ
മാത്രമേലുള്ളം വിതുമ്പയാണിപ്പോഴും

അഴകുള്ളൊരുടയാട കാണാതെ നിന്നുടൽ
പിഞ്ചുമാംസങ്ങളെ കൊത്തിപ്പറിച്ചവൻ
പിച്ചവച്ചുമ്മവച്ചോടി നടന്നൊരെൻ
കൊച്ചരിപ്പല്ലിന്റെ ചിരിമാഞ്ഞു മൂകമായ്

 സോദരാ, നിൻ കാമഭ്രാന്തിൻ സുഖത്തിനായ്
കാമമെന്നെഴുതാൻ പഠിക്കാത്തൊരോമലോ..?
ഊറിച്ചിരിക്കുന്ന പൊൻമുഖം കാണാതെ
എന്തിനീ കുഞ്ഞിനോടിത്രമേൽ പാതകം.?

നിന്റെ ബലിഷ്ഠമാം കാമഹസ്തങ്ങളിൽ
ഒരു കുഞ്ഞു പുഴുവായരഞ്ഞുതീർന്നെൻ മകൾ
പലതരം സ്വപ്‌നങ്ങൾ തേടിയിറങ്ങിയോൾ
ഒടുവിലൊരു ചിത്രമായ് തീരുവാൻ പോകയായ്..

കളിച്ചൊല്ലിയാണയുന്ന കിളികൾ പറന്നുപോയ്
ഇലകൾ കൊഴിച്ചു മരങ്ങൾ വിതുമ്പയായ്
കണ്ണുനീരുപ്പിൽ കുതിർന്നു കിടക്കയായ്
നോവിന്റെ പത്തുമാസങ്ങളെ പേറിയോൾ

ക്ഷമയെനിക്കേകൂ പൊന്നോമനേ
അച്ഛനോടിനി നീ പിണക്കമരുതേ
ഉള്ളിൽ തുളുമ്പുന്ന സ്നേഹമുണ്ടെങ്കിലും
അന്ധമാം ലോകം നിനക്കായ് ഒരുക്കി ഞാൻ
അമ്മയില്ലിവിടെ പെങ്ങളില്ലിവിടെ
കനിവിന്റെ പ്രായഭേദങ്ങളില്ല
പകലിൻ വെളിച്ചത്തിലിരുളിന്റെ മറയിലും
പതിയിരിക്കുന്നു കരങ്ങൾ നിശബ്ദമായ്
ക്ഷണനേരസുഖഭോഗമൊന്നു ശമിക്കുവാൻ
പെയ്ക്കൂത്തിലാടിടും നായ്ക്കിടാങ്ങൾ...

 ക്ഷമയെനിക്കേകൂ പിഞ്ചോമലേ
അച്ഛനോടിനി നീ പിണക്കമരുതേ
ഏറെ കരഞ്ഞു വിളിച്ചുവോ മകളേ
ഞാനറിഞ്ഞീല നിൻ നിലവിളികളേതുമേ

ഇനിയെനിക്കാവില്ല നിൻമുഖം കാണുവാൻ
ഇനി നീ വരില്ലെന്ന സത്യമുൾക്കൊള്ളുവാൻ…

ആൾക്കൂട്ടമേറെ നിരന്നു തുടങ്ങായായ്
ഉയരങ്ങൾ താണ്ടും വിലാപങ്ങൾ കേൾക്കയായ്
നിന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്നൊരാ ചുടുകാട്ടിന-
ന്ധകാരങ്ങളെ തേടി നീ പോകയോ...

ഇരുളിന്റെ രാത്രികൾ പേടിയാവില്ലയോ
ഇനിയുള്ള രാത്രികൾ നീ തനിച്ചല്ലയോ
കൂട്ടിനില്ലച്ഛന്റെ കൈവിരൽ തുമ്പുകൾ
കാലം നമുക്കായ് വിധിച്ചോരാ വീഥിയിൽ

അമ്പിളി മാമനെ ഒപ്പം വിളിക്കുവാൻ,
സ്നേഹമോടൂട്ടുവാൻ അമ്മയില്ല
തട്ടാതെ മുട്ടാതെ നോക്കിനടക്കണം
ചെറുവിരൽ മുറിയാതെ നോക്കിടേണം

നിൻ കൊച്ചു ചെല്ലപിണക്കങ്ങളിൽ
നെഞ്ചോടു ചേർക്കുവാനില്ല ഞാനും
കൊഞ്ചിക്കളിച്ചു കുണുങ്ങുന്ന നിൻമുഖം
മായുകില്ലിനിയെന്റെ നാളിലീ ഭൂമിയിൽ


നിൻ കാൽപ്പരപ്പിന്റെ പാടുകളില്ലാതെ
നിന്നൊച്ചയില്ലാതുറങ്ങുമെൻ അങ്കണം
കൊച്ചു പൂച്ചകുഞ്ഞിനൊപ്പം കളിക്കുവാൻ
നിഷ്കളങ്കത്വമേ നിന്നോർമ മാത്രമായ്

കൊണ്ടുപോകൂ ഞാൻ നിനക്കായി വാങ്ങിയ
കൈകൾ കൊട്ടിപ്പാടുമീ പാവയും,
കൊണ്ടുപോകൂ ഞാൻ നിനക്കായി നെയ്തോരു
വർണങ്ങൾ നിറയുന്ന സ്വപ്നങ്ങളാകവേ..

ഇനി എനിക്കാവില്ല നിൻ ചിതക്കരികിൽ
നിൻമാംസം എരിയുന്ന കാഴ്ച്ച കണ്ടീടുവാൻ,
ഇനി നീ വരില്ലെന്ന സത്യം ഉൾക്കൊള്ളുവാൻ
അത്രമേലുള്ളം വിതുമ്പയാണോമലേ..

അവസാന ശയനത്തിനമ്മയും അച്ഛനും
മകളേ നിനക്കരികിൽ എത്തിടുമ്പോൾ
പരിഭവം ചൊല്ലാതെ ഊറിച്ചിരിച്ചു നീ
കരുതിയോരുമ്മകളൊക്കെയും നൽകണം......

                                                                           --അരുൺ ദാസ്
                                                                           +968 99819860

ഗാഗുൽത്തായുടെ നിലവിളി.

ഗാഗുൽത്തായുടെ നിലവിളി.

............................................................

ഉരുളൻ കല്ലുകൾ താഴ്വാരത്തിലേയ്ക്ക് നോക്കുന്നു,

ഗാഗുൽത്തായിലെ മുൾകിരീടം ചോരയിൽ വിയർത്തു,

മരകുരിശിന്റെ നിഴലുകൾ ഗാഗുൽത്തായെ കീറിമുറിച്ചു.

തിരുവിലാവ് നിണം ഒഴുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു

കാലം മറവി;

പാറയിൽ നിന്നൊരു മഹാവൃഷം വളർന്നു

ശിരസ്സ് ചേദിക്കപ്പെട്ട പത്രോസ് വളമായി മാറി

ഗലീലിയോ തൻ പിറുപിറുക്കലുകലുച്ചത്തിൽ- 

ലോകമറിഞ്ഞു.

വസന്തത്തിന്റെ ഇലപൊഴിക്കലിൽ 

തണലില്ലതായി മാറി 

ചൂതാട്ടത്തിനാൽതറയായി,

പുരോഹിത പ്രഭുക്കൾ യൂദാസായി,

ഇന്നിതാ അസ്ഥിതത്തിന്റെ അസ്ഥികൂടം 

ശവക്കുഴി മാന്തുന്നു.

-എബിൻ മാത്യു

പഥികന്‍റെ രോദനം

പഥികന്‍റെ രോദനം

****************************

ഇന്നുസന്ധ്യയ്ക്ക് പണ്ടന്നൊരിയ്ക്കലും 

കണ്ടിടാത്തപോലെന്തിത്ര കാന്തിയെ-

ന്നിണ്ടലൂറുന്നതെന്തിന്നു മാനസം,

കണ്ടുതീര്‍ന്നില്ല കൗതുകം നിന്നിലോ?

മഞ്ഞിലൂഞ്ഞാലതീര്‍ത്തു പൊല്‍ച്ചന്ദ്രിക,-

ക്കുഞ്ഞുമേഘങ്ങളോടുചേര്‍ന്നുല്ലസി-

യ്ക്കുന്നു, താരകപ്പൊന്‍പയോധിയ്ക്കുമൊ-

ത്തെന്തൊരാകാശ വിസ്മയത്തോരണം!

ചാമരംതീര്‍ത്തുമാരുതന്‍ താളമി-

ട്ടോതിമോദം ചലിപ്പിച്ച ശാഖികള്‍,

സാഗരം-ശാന്ത-തീരത്തെയെത്ര സാ- 

കൂത,ഗാഢം പുണര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്നിതോ!

കണ്ടുകോള്‍മയിര്‍ക്കൊള്ളുമ്പൊഴെന്തിനെ-

ന്നുള്ളിനാധി,ധൂമക്കൊടുങ്കാറ്റുയിര്‍-

കൊണ്ടു പൊള്ളുന്നു,"നേരമാ"യെന്നതുള്‍-

ക്കൊള്ളുവാനോതിടുന്നതോയിവ്വിധം!

എന്നെയന്നിങ്ങു കൊണ്ടുവന്നാക്കിയോ-

രില്ല വന്നില്ലതെല്ലുദൂരം തനി-

ച്ചാക്കിയെങ്ങോ മറഞ്ഞതില്‍പ്പിന്നെയീ-

ക്കാഞ്ഞമണ്ണിന്നു കണ്ണീരുതേവി ഞാന്‍.

എങ്ങുമെത്താത്ത പാതയോരത്തുതെ-

ല്ലൊന്നു സ്തബ്ധനായ് നിന്നതോര്‍ക്കുന്നുഞാന്‍,

പിന്നെയെല്ലാ,മൊരുക്കമില്ലാത്തമുള്‍-

ക്കര്‍മ്മകാണ്ഡം ചവിട്ടിക്കിതച്ചു ഞാന്‍.

തന്നതീശന്‍ തനിച്ചുള്ളതീരമെ-

ന്നന്നുകാത്തൂ ശിരോലിഖിതങ്ങളായ്,

കുന്നുകേറിത്തുടങ്ങിയിട്ടെത്രനാ-

'ളിന്നു തീര്‍ത്തുറങ്ങേണമെ'ന്നുള്ളതാം!

നാളെയുണ്ടാമിതില്‍പ്പരംശോഭ,കാ-

ണാതിരിയ്ക്കാം,മതുംനിന്‍റെ നിശ്ചയ-

മെന്നതൊന്നും മറന്നല്ല,യെങ്കിലു-

മിന്നുമാശിച്ചു പോകുന്നുനാളെയെ!

കാലമെന്തോകുറിച്ചിട്ട ജീവിത-

ത്താളിനന്നം കൊറി്യ്ക്കുമെന്‍ 'നാള്‍'ച്ചിതല്‍

ചാലുകീറിപ്പരക്കുമെന്‍നെഞ്ചിലെ-

ത്താളമൂറ്റിക്കുടിച്ചു തീര്‍ന്നില്ലയോ!

ഇന്ന്സന്ധ്യയ്ക്കു പണ്ടന്നൊരിയ്ക്കലും

കണ്ടിടാത്തപോലെന്തിത്ര ഭംഗിയെ-

ന്നല്ലലേറുന്നതിന്നുണ്ട് കാരണ-

മില്ലനാളെ,യിവള്‍ക്കെനിയ്ക്കായ് വരാന്‍!

എന്നെയാരോപറിച്ചെടുക്കുന്നിതോ!

കണ്ടുതീരാത്ത കാഴ്ചകള്‍ക്കിപ്പുറം!

ഇമ്പമോടേ തുടിയ്ക്കുന്നൊരുണ്ണിയേ-

യമ്മയില്‍നിന്നടര്‍ത്തീടിലെന്നപോല്‍!

തെല്ലുനില്‍ക്കൂ! കറുപ്പിന്‍റെകമ്പള-

ത്താലെയെന്നെ,യെന്‍ കുന്നുരുക്കങ്ങളെ-

യിന്നുമൂടിപ്പുതപ്പിച്ചിടാതെ, ഞാ-

നൊന്നുറങ്ങാതിരുന്നോട്ടെ രാവിതില്‍...

കുന്നിറങ്ങിക്കടന്നുചെല്ലേണമാ-

ക്കൊന്നപൂക്കുന്ന താഴ്വരക്കാട്ടിലെന്‍

അമ്മയോടൊന്നു യാത്രചൊല്ലീടണം,

പിന്നെയെന്നെയടര്‍ത്തെടുത്തീടുക...

കണ്ണുനീരില്‍ക്കുഴഞ്ഞുവീഴും മണല്‍-

ക്കുന്നുമൂടുമെന്‍ ദേഹമെന്നാകിലും,

വിണ്ണിലാര്‍ന്നൊന്നുദിച്ചീടിലെങ്കിലെ,-

ന്നെന്തിനെന്നില്ല,യാശിച്ചിടുന്നു ഞാന്‍!

ഇന്നുസന്ധ്യയ്ക്കു മുന്‍പെന്നൊരിക്കലും

കണ്ടിടാത്തത്ര ചന്തമുണ്ടീവിധം!!!

ശോണവര്‍ണ്ണത്തിരശ്ശീല,യംബര-

മാഴിയില്‍വീഴ്ത്തി അന്ത്യരംഗംകഴി-

ഞ്ഞൂഴിയില്‍ ഒടുങ്ങുന്നതാംജീവിത-

മാണ്! നാടകം! സായന്തനം!ശുഭം!

________==============_______

കെ.എം.ദാസ്‌ ഇരിട്ടി

ഈ പ്രണയതീരത്ത്

..........ഈ പ്രണയതീരത്ത്.........

ഈ തീരത്തു ഞാനെന്‍റെയൊടുവിലെ സന്ധ്യയിൽ 

നിന്‍റെ കാൽപാടുകൾ തേടയായി 

അന്നെൻ വലം കരം കോർത്തു നടന്ന നിൻ 

ഓർമ്മകൾ മേയുന്ന പ്രണയതീരങ്ങളിൽ 

ഇനിയും, പ്രണയം മരിക്കാത്ത തിരകൾ 

തഴുകിത്തലോടെയായ് തീരഭൂവിൻ മുഖം 

നാണം ചുവന്നു തുടുത്തോരഗസ്ത്യനും 

ആഴിയെ ചുംബിച്ചു ശയനം തുടങ്ങായായ്

എവിടെയെൻ പ്രിയസഖീ എങ്ങു പോയ് നീ

എന്നിൽ നിന്നെന്തേ മുഖം പൊത്തി നിൽക്ക നീ .?

നനവാർന്നൊരീ മൺപരപ്പിലെൻ പാദങ്ങൾ 

തഴുകുമാ തിരകളും കേൾക്കായായി 

എവിടെ നിൻ ചിരികൾ പകുത്തെടുത്തോൽ..?

എവിടെ നിൻ മൊഴികളെ കേട്ടിരുന്നോൾ..? 

എവിടെ നിൻ മിഴിയിൽ വിടർന്നോരാ പ്രണയത്തി-

നഴകിൽ വെളിച്ചം തെളിച്ചൊരാ താരകം..?

എങ്ങുപോയ് എന്തേ മുഖംപൊത്തി നിൽക്ക നീ 

മിഴിനീരു വറ്റി ഞാൻ മൂകമായ് പാടയായ് 

ഇനി നീ വരുമ്പൊഴീ തരിമണൽ മേലെയെൻ 

നെഞ്ചിലെ ചൂടും തുടിപ്പുമറിയും 

ഇനി നീ വരുമ്പൊഴീ തെന്നലും ചൊല്ലുമെൻ 

വിരഹ നോവിന്നാർത്ത മൗന രാഗങ്ങളെ  

ഇനി നീ വരുമ്പൊഴീ തിരകളും ചൊല്ലുമെൻ 

ഒടുവിലെ ശ്വാസത്തിലോർത്ത നിൻ നാമവും...

എവിടെയെൻ പ്രിയസഖീ എങ്ങു പോയ് നീ

എന്നിൽ നിന്നെന്തേ മുഖം പൊത്തി നിൽക്ക നീ...?

ചിറകുകൾ വിരിയിച്ച കനവുകൾ പേറി ഞാൻ 

ഇടനെഞ്ചിനുള്ളോട് ചേർത്തതാണോമലേ

ഇത്രമേൽ പ്രണയനോവിൻ സുഖം പകരുവാൻ 

അത്രമേൽ നിന്നെ പകുത്തെന്നിലേകിയോ..?

വിരഹമാണെങ്കിലും പ്രണയനീ നീയെന്റെ 

ഹൃദയത്തിനുള്ളിലെ നിറമുള്ളൊരോർമ്മകൾ

അരികിലില്ലെങ്കിലും നിന്റെ കൺപീലികൾ 

തെരയുന്നതെന്നെയെന്നോർത്തു ഞാൻ പിന്നെയും 

ഈ തീരത്തു ഞാനെന്റെയൊടുവിലെ സന്ധ്യയിൽ 

നിന്മുഖം കാണാതെ വീണ്ടും നടക്കയായ് 

അന്നെൻ വലം കരം കോർത്തു നടന്ന നിൻ 

ഓർമ്മകൾ മേയുന്ന പ്രണയതീരങ്ങളിൽ

-അരുൺ ദാസ് 

Muscat, Oman 

Call : 00968 71126265

whatsapp: 00968 99819860

വിലങ്ങിട്ട യാത്രികർ

വിലങ്ങിട്ട യാത്രികർ

============================

കണ്ണുണ്ട് കാണുവാൻ 

കാണണില്ല, 

കാതുണ്ട് കേൾക്കുവാൻ 

കേൾക്കണില്ല, 

നാവുണ്ട് ചൊല്ലുവാൻ  

ചൊല്ലണില്ലാ,

തുകലിലാടും വെറും പാവ ജന്മങ്ങളോ..?

ആരോ പകർന്നതാം ജാതി മത ചിഹ്നങ്ങൾ, 

ആരോ രചിച്ചതാം ആചാരകർമ്മങ്ങൾ, 

ആരോ തെളിച്ചൊരാ വഴികൾക്കു പിന്നാലെ, 

അനുദിനം സഹഗമിക്കുന്നോരു യാത്രികർ

ചങ്ങലകളില്ലാതെ ബന്ധനം തീർക്കുന്ന 

ഒരു ദീർഘ യാത്രയാണീ ജീവിതം......

സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടെന്ന് ചൊല്ലിയാരോ 

സ്വാതന്ത്ര്യമെന്തെന്ന് തേടി ഞാനും  

ഓർമപ്പെടുത്തലായാണ്ടു തോറും 

കൊടി- തോരണമുയരുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യമോ.?

പഞ്ചവർഷങ്ങളിൽ അധികാരമേകുവാൻ 

സാക്ഷ്യപ്പെടുത്താലോ നിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം.?

മുന്നിൽ തെളിച്ചും, പിന്നിൽ തളച്ചും 

ബന്ധനം നിറയുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യമോ..?

പ്രണയിക്കുമാത്മാവിനകലങ്ങളേകുന്ന 

പലദൈവ വിശ്വാസ മത ബന്ധനം,

ഉണ്ണാ-നുടുക്കാൻ വിലങ്ങുകളേകുന്ന

കപടമത- വാദിത്വ ബന്ധനങ്ങൾ,

അധികാര ശബ്ദങ്ങളലറുന്ന വീഥിയിൽ 

മൗനം വിധേയത്വ ബന്ധനങ്ങൾ

തെരുവുകൾ ഗർജ്ജനമുയർത്തുന്ന നരഭോജി 

മുന്നിൽ വിറയ്ക്കുന്ന ഭയ ബന്ധനം….

വഴിവക്കിലൊന്നിച്ചിരിക്കാൻ ഭയം, 

ഏകരായ് വഴിതേടിയലയാൻ ഭയം, 

ഏതോ ഇരുട്ടിന്റെ ദത്തുപുത്രന്മാർ 

കാലന്റെ കോലുമായ് പാഞ്ഞടുത്തീടയായ്

ഭരണകൂടങ്ങൾക്കു ചോദ്യശരമേകുവോർ   

വെടിയുണ്ട മുന്നിൽ പിടഞ്ഞുവീഴുമ്പോഴും  

സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടെന്നു ചൊല്ലുവോരാണ് നാം 

സ്വാതന്ത്ര്യമെന്തെന്നു തേടുവോർ, അലയുവോർ......

ബന്ധനമില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടോ.?

സ്വാതന്ത്ര്യമറിയുന്ന മർത്യരുണ്ടോ..?........

ആണ്ടു പതിറ്റാണ്ടിതേറെ പോയി, 

രാജ ശബ്ദങ്ങൾ കടന്നു പോയി, 

അധിനിവേശങ്ങളെ തല്ലിത്തകർത്തോർ 

നേരിന്റെ മാർഗ്ഗം തെളിച്ചു പോയി....

എവിടെയാ നേരിന്റെ കുഞ്ഞു ദീപ്തം ? 

എവിടെയാ നേരിന്റെ പാതയോരം ?

ചോരയിൽ സ്വപ്നമൊഴുക്കിക്കളഞ്ഞോർ 

എവിടെയോ ഇനിയും കരഞ്ഞിരിപ്പൂ…..

തെരുവിന്റെ, കാടിന്റെ, കടലിന്റെ മക്കൾ, 

ഇരുളിന്റെ പകലിന്റെ നിറമുള്ള മക്കൾ 

ബന്ധിച്ചു മർത്യൻ മനസ്സും ശരീരവും 

ശിലബന്ധമില്ലാത്തൊരായിരം മതിലുകൾ...

എവിടെ നിൻ കണ്ണിൻ പ്രകാശ ഗോളം..? 

എവിടെ നിൻ കാതിന്റെ കേൾവി രന്ധ്രം..? 

എവിടെ നിൻ നാവിന്റെ നീതി ശബ്ദം ..?

ആരു കവർന്നു നിൻ മനന ബോധങ്ങളെ..?

കൊള്ളയും കൊലയും അരങ്ങുവാഴുമ്പോൾ, 

കാവൽ ഭടന്മാർ നിശ്ശബ്ദരാകുമ്പോൾ,

പെണ്ണു വിവസ്ത്രയായ് തെരുവിലലയുമ്പോൾ,

നിയമങ്ങളെവിടെയോ മാറിമറയുമ്പോൾ,

സംഘടിച്ചുയരുവാൻ എന്തേ മടിക്കയായ് 

ഇനിയുമൊരു സ്വാതന്ത്ര്യ ശബ്ദമുയരേണ്ടയോ..???

ബന്ധനമില്ലാതെ പാറിപ്പറക്കുവാൻ 

ഇനിയുമൊരു സ്വാതന്ത്ര്യ ശബ്ദമുയരേണ്ടയോ..? 

ആരാണ് ഭൂമിതൻ ഉടയവൻമാർ,

ആരാണ് ഭൂമിതൻ അവകാശികൾ, 

മണ്ണിനു കോടികൾ വിലയിടുന്നോർ 

നഗ്നരായ് മണ്ണിൽ ജനിച്ചവരല്ലയോ..??

പെറ്റമ്മയെ തുണ്ടു തുണ്ടായി വിൽക്കുവാൻ 

ആരു പകർന്നു കൊടുത്തു കരുത്തുകൾ.?

കല്ലിനും മണ്ണിനും ഉടയവന്മാർ 

പൊന്തുന്ന വെള്ളത്തിനവകാശികൾ  

താനേ കിളിർക്കുന്ന പൂക്കളും കായ്കളും 

തന്റെതെന്നവകാശവാദം തൊടുക്കുവോർ 

   

കടലിന്നുമുടയവർ, കാടിന്നുമുടയവർ

താളത്തിലൊഴുകുന്ന പുഴകൾക്കുമുടയവർ 

ആരോ ജനിപ്പിച്ച ജീവ ജാലങ്ങളെ-

യൊക്കെയും തന്റേതായ് കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നവർ

ഹുങ്കിലൂടുയരുന്ന ഞാനെന്ന ശബ്ദം 

എവിടെയോ ചാടിക്കടക്കുന്ന ഭാവം 

വിഭജിച്ചു ബന്ധിച്ചു ഭൂമിയും സർവ്വവും 

എല്ലാമെനിക്കെന്ന മൂഢഭാവങ്ങളും…

ഇനിയെനിക്കീ ഭൂവിലെങ്ങും നടക്കണം 

ഇനിയെന്റെ വഴികളിൽ സ്വാതന്ത്ര്യമറിയണം 

ഈ ഭൂവിലെവിടെയും പാർക്കുവാനിന്നെനി-

ക്കധികാരമുണ്ടെന്നുറച്ചു ചൊല്ലീടണം

രാവും പുലർച്ചെയും ഭയമേതുമില്ലാതെ 

തെരുവിലൂടെന്നും നടന്നു പോയീടണം...

കല്ലിലും, മണ്ണിലും, പൂവിലും, പുഴയിലും 

ബന്ധനമില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യമറിയണം…….

അന്ധകാരത്തിന്റെ ആചാരകർമ്മങ്ങൾ 

വേരോടെ പിഴുതു നിലത്തടിച്ചീടണം……

ലിഖിതമല്ലാത്തൊരാ കപട ബോധങ്ങളെ 

തച്ചു തകർത്തു മുനമ്പു മുറിക്കണം………

സർവ്വം അടക്കി വാഴുന്നോർക്കു ചുറ്റിലും

ആളുന്ന തീയായ് പടർന്നു ചുവക്കണം….

സർവ്വ പ്രപഞ്ചത്തിനവകാശമില്ലാത്ത  

വാടകക്കാരാണ് നാമെന്ന് ചൊല്ലണം……

ബന്ധനമില്ലാതെ പാറിപ്പറക്കുവാൻ 

ഇനിയുമൊരു സ്വാതന്ത്ര്യ ശബ്ദമുയരേണ്ടയോ..? 

എന്തേ മയക്കം നടിക്കയോ നിങ്ങൾ  

സംഘടിച്ചുയരുവാൻ ഇനിയും മടിക്കയോ

ഞാനുണ്ട് കൂടെ, ഉറക്കെ പറഞ്ഞിടൂ,

'നാം' എന്ന സംഘടിത ശക്തിയായ് തീർന്നിടാം 

ആളും കൊടുംകാറ്റിലുലയാത്ത ശക്തിയായ് 

ഇനി നമുക്കൊരുമിച്ചു കൈകളെ കോർത്തിടാം

കണ്ണുണ്ട് കാണുവാൻ 

കാണണം നീ,

കാതുണ്ട് കേൾക്കുവാൻ 

കേൾക്കണം നീ,

നാവുണ്ട് ചൊല്ലുവാൻ  

ചൊല്ലണം നീ,

മൂഢരല്ലെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞീടണം….

-അരുൺ ദാസ് 

Muscat, Oman 

Call : 00968 71126265

whatsapp: 00968 99819860

പതനം

പതനം 

==================

യാത്രയാണിനി... 

അരങ്ങൊഴിഞ്ഞ പാത താണ്ടി വേരുറച്ച പ്രണയം പിഴുതു മാറ്റി ഒരു യാത്ര

നഷ്ട മോഹങ്ങള്‍ മീതെ ഇഷ്ടമോഹങ്ങള്‍ക്കു ബലിയിട്ടൊരു യാത്ര

ഇരുളു പൊങ്ങി വരുമെന്നുറച്ചു തിരിച്ചിറങ്ങുന്ന 

അസ്തമയ സൂര്യനെ സാക്ഷിയാക്കിയാവാം ഈ യാത്ര

ഒരിക്കല്‍....

നിഴലും ഞാനും മാത്രമായ പകലില്‍

പച്ചവെളിച്ചം വീശിയ പ്രകൃതിക്കരികില്‍

തനിച്ചായെന്നു തോന്നുന്ന നേരത്തു കരമേന്തി കണ്ണീരു തുടച്ച

രികില്‍ നിന്നുച്ചതില്‍ കാതിലോതിയ പ്രണയമാണ് ഞാനിന്നു പേക്ഷിച്ചകലുന്നത്

വിധി ചൊല്ലി വിരഹമെങ്കിലും വിളിക്കില്ല തിരിച്ചറിയാമെങ്കിലും 

ഇനി ഒരിക്കലും മടങ്ങി വരില്ലെന്നുറച്ചാണീ യാത്ര....

കരമേന്തിയെന്ന താലോലിക്കുവാന്‍ അസ്തമയ സൂര്യനെ വിഴുങ്ങി കാത്തിപ്പാണവള്‍ 

സ്വയമിറങ്ങി പോകയാണു ഞാന്‍ നാളെ പകലില്‍ നീ ഈ സൂര്യനെ പോലവയെല്ലാം മറന്നു പോകുമെന്നുറപ്പിച്ചു തന്നെ.....

-രേവതി പി പണിക്കര്‍

കലാപത്തിനൊടുവില്‍

കലാപത്തിനൊടുവില്‍

==================================

വിളക്കുമരങ്ങള്‍ തകര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.

അടഞ്ഞുകിടന്ന മുറിയില്‍

അടക്കി ഒതുക്കിയ കരച്ചിലുകള്‍.,

വാതില്‍ തുറക്കവെ വിജാഗിരിയുടെ

വിങ്ങിക്കരച്ചിലുകള്‍ .

ഭൂഗര്‍ഭത്തിലെ മുറികളിലും

ഒട്ടും വ്യത്യസ്തമല്ലാത്ത അവസ്ഥ.

കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളിയുടെ ആഴവും

തീവണ്ടി പാതകളുടെ  നീളവും

ഇടനാഴിയിലെ പടിക്കെട്ടുകളും

എന്താണിത്ര വിജനമായിരിക്കുന്നത്.

 -----------------------------------------------------------------

ജിനു 

9847333740

വിശ്വാസം

വിശ്വാസം

-------------

സൗഹൃദമേ, നിന്നിൽ സ്നേഹ വാക്കുകളാം പൂക്കളുണ്ട്, സഹായ ഹസ്തം പോൽ ശിഖരങ്ങളും പണമായി ഫലങ്ങളും ആരോഗ്യം കൊണ്ട് തണ്ടും തടിയുമുണ്ട്.

എങ്കിലും സൗഹൃദമേ.. നീ എന്ന വൃക്ഷമിൽ വിശ്വാസത്തിൻ അടിവേരില്ലയെങ്കിൽ ഏതു കാറ്റിനും കടപുഴകിയേക്കാവുന്ന വെറും പാഴ്മരമല്ലയോ നീ..

-ആരിഫ്

കപ്പി (മടവൂർ രാധാകൃഷ്ണൻ )

കണ്ണീരിന്‍റെ കഥ

കണ്ണീരിന്‍റെ കഥ

അടര്‍ന്നു വീഴുന്ന ഓരോ മിഴിനീരിന്നും നോവുന്ന ഒരു കഥ പറയാനുണ്ട്

ഓര്‍മ്മയില്‍ എന്നോ മൊട്ടിട്ടൊരു ജീവിതത്തിന്‍റെ പ്രതിക്ഷയുടെ കഥ

കനല്‍ വഴി താട്ടി പൊള്ളുന്ന ഓര്‍മ്മയില്‍ മരണമുഖം തേടി അലഞ്ഞ മനസ്സിന്‍റെ കഥ

നല്ലതു പറയാന്‍ നാവു പൊങ്ങിയ വാക്കിനു അക്ഷരം പിഴച്ച കഥ

സത്യം പറഞ്ഞു തോറ്റുപോയ ഒരു പ്രണയത്തിന്‍റെ കഥ

കെട്ടിയ താലിയില്‍ മായം ചേര്‍ക്കേണ്ടി വന്നൊരു പണക്കാരന്‍റെ കഥ

മദ്യത്തിനു മുന്നില്‍ തോല്‍വി സമതിച്ചൊരു പുരുഷായുസ്സിന്‍റെ കഥ

കഥ പറഞ്ഞ് കഥ പറഞ്ഞ് കണ്ണുനീര്‍ വറ്റി

 അവസാനം കണ്ണടച്ചൊരു പെണ്ണുറങ്ങുന്ന കഥ പറയാന്‍ കണ്ണു നീരിനു അലഞ്ഞൊരു കണ്ണിന്‍റെ കഥ

         - രേവതി പി പണിക്കര്‍

അനന്ത വിഹായസ്സിൽ അണ പൊട്ടി

ഒഴുകുന്ന

അല കടലാണിന്നു ഞാൻ ..

അകം കൊണ്ട് കാണുന്ന മനസ്സിൽ

തെളിയുന്ന

അണയാത്ത ദീപം നീ ..

മറക്കുവാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ ..

നിന്റെ വശ്യ വദനത്തിന് പുഞ്ചിരിയും

കണ്മഷി തീർത്തുള്ള നയനങ്ങളും

അക കണ്ണാൽ കാണുന്നു ഞാൻ

ഏകാന്ത നിമിഷത്തിൽ പകൽ

കിനാവായി നീ ..

കാർ മേഘമായ് .. മഴയായ് പെയ്തിറങ്ങി

എത്രമേൽ ദാഹമാ മണ്ണിനോട് മഴക്കുള്ള

ത്രയും

ഇഷ്ടമാണെന് സഖി നിന്നോടെനിക്ക്

ജാലക പടിയിൽ വന്നിരുന്നേരം

കൺ കുളിർമ്മയേകാൻ

പതിയുന്ന തുള്ളികളെ ..

അറിയുന്നു നിൻ വേഷ പകർച്ചയെ ..

അറിയാതെ ഞാൻ നീട്ടിയ കൈകളിൽ

ഇറ്റി വീഴുന്ന ജല കണികകളെ

എന്റെ ഏകാന്തദയെ കവച്ചു വെക്കുവാൻ

മഴയായ് പെയ്തതല്ലെ എൻ സഖി ...

- സിറാജ്. സി -

Malayalam Kavithakal

https://www.facebook.com/siraj.siraju.52?fref=nf

നാളെയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷയാണ് ഇന്നത്തെ ജീവിതം

അവസാനം

                                                              അവസാനം
 എന്നില്‍ നിന്നു നിന്നില്ലേക്കുള്ള ദൂരത്തിനു ഒരിക്കല്‍ അവസാനം വരും
കാണുന്നതും കേള്‍ക്കുന്നതും തിങ്കച്ചും അന്യമായി തോന്നുന്ന ദിവസം
നടന്നു നീങ്ങിയ വഴികളില്‍  കറുത്ത പൂക്കള്‍ വിരിയുന്ന ദിവസം
കാലം കടന്നു പോയ ഓര്‍മ്മകളെ ചിതലരിക്കുന്ന ദിവസം
അന്നും നിന്നില്‍ മൌനം തടം കെട്ടി നില്‍ക്കും
പൂര്‍ണ്ണമായി നീ എനിക്കു നല്‍കാതെ പോയ നിന്നിലെ പഴകിയ പ്രണയത്തെ
അന്നു നീ പൂക്കളാല്‍ അലങ്കരിച്ചൊരുക്കി എന്‍റെ മാറില്ലേക്ക് ചാഞ്ഞു വെക്കണം
വെറുതെ അതും എന്നോടൊപ്പം ചിതലരിക്കട്ടെ അവസാനമായി
                                   
  - രേവതി പി പണിക്കര്‍

പാലം

ഓര്‍മ്മപെടുത്താന്‍

ഓര്‍മ്മപെടുത്താന്‍

===========================

നിറമുള്ള പുസ്തകത്തില്‍ മുമ്പൊരിക്കല്‍

നീ എനിക്കു മുമ്പില്‍ നീണ്ടിയ പഴയ

പ്രണയ കാവ്യം ഞാനിന്നു ക്ലാവു പിടിച്ച

 ഓട്ടലമാരയില്‍ നിന്നും മെടുത്തു നോക്കി

ഓരോ താളിലും നിന്നിലൂടെ എന്‍റെ

പേരെഴുതി വെച്ച ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലുകള്‍

 അതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ നിനക്കേക്കിയ കുഞ്ഞു

പൂവിതള്‍ വാടി കരിഞ്ഞു നില്‍പ്പു .

ഞാനൊടുത്താല്‍ പൊടിഞ്ഞു തീരുമെന്ന ഓര്‍മ്മയാവാം

വീണ്ടും ഞാനാ പ്രണയ കാവ്യത്തെ

പൂര്‍ണ്ണമായി നോക്കാതെ വീണ്ടും അടച്ചു വെക്കുന്നിതാ

             -രേവതി പ്രവീണ്‍

നിശ്ചലം

       നിശ്ചലം

=============================

      അപ്പോഴും ഞാനും നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളെ കൂട്ടു പിടിച്ച് നിശ്ചലമായി

       നിന്‍റെ നിഴലിനെ പ്രണയിച്ചതിന് വെയിലു മാറി നിന്‍റെ വഴിത്താരയില്‍ മഴക്കാറിടം തേടി

       അപ്പോഴും ഞാനും നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളും നിശ്ചലമായി

       വഴിതെറ്റി ഈ വഴി വന്ന നിന്നെ പോലെന്ന പോല്‍ എപ്പഴോ നിന്നിലെ പ്രണയവും എന്നിലൂടെ കടന്ന നിമിഷത്തിലും

        ഞാനും എന്നിലെ നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളും നിശ്ചലമായി

        നിനക്കായ് നല്‍ക്കുവാന്‍ മൊട്ടിട്ടതോര്‍മ്മയിലെ ശവനാറി പൂക്കള്‍

         നിനക്കായ് നല്‍കിയതോര്‍മ്മയിലെ രക്ത കണങ്ങള്‍

          നിനക്കായ് പലതിങ്ങനെ കൊഴിഞ്ഞിടുമ്പോളും ഞാനും എന്നിലെ നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളും നിശ്ചലമായി

              - രേവതി പ്രവീണ്‍

ഗാസയിലെ ബാല്യം

ഗാസയിലെ ബാല്യം

==============================

ഗാസ നീറി പുകയുന്നുണ്ടിപ്പോഴും 

നീചനാം മനുഷ്യന്‍റെ വൈരാഗ്യ ബുദ്ധിയാല്‍

തീതുപ്പി കലുഷമായ് കരയുന്നുണ്ടിപ്പോഴും 

സ്വാര്‍ഥനാം മനുജന്‍റെ ശൂന്യബുദ്ധിയാല്‍ 

ഗാസയിലെ ബാല്യം വിറയ്ക്കുന്നു,നടുങ്ങുന്നു 

യുധഭീതിയാല്‍ ഓടിമറയുന്നു

അമ്മിഞ്ഞപ്പാല്‍ക്കണം നുകരേണ്ട ചുണ്ടുകള്‍ 

ബോംബിന്‍റെ തീനാളം വിഴുങ്ങി ചിരിയ്ക്കുന്നു 

പുഞ്ചിരി തൂകേണ്ട ചെന്തൊണ്ടിപ്പഴങ്ങളോ 

ബോംബിന്‍റെ ചീളിനാല്‍ ചിതറി വീഴുന്നു

അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിനാല്‍ നിറയേണ്ട വയറുകള്‍ 

വെടിയുണ്ട തിന്നു നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു

ഒറ്റടി വയ്ക്കേണ്ട കുഞ്ഞിളം പാദങ്ങള്‍ 

തീപാറും ബോംബിനാല്‍ അറ്റ് വീഴുന്നു.

വെടിയുതിരും നാദങ്ങള്‍ താരാട്ടായ് മാറുന്നു 

സ്ഫോടനശബ്ദങ്ങള്‍ ഈണമായ് തീരുന്നു

താരാട്ട് കേള്‍ക്കേണ്ട പിഞ്ചിളം കര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ‍ 

താരാട്ട് കേള്‍ക്കാതെ പൊട്ടിമാറുന്നു 

തൂവെള്ള പാല്‍പ്പല്ല് കാട്ടിച്ചിരിയ്ക്കാതെ

കുഞ്ഞരിപ്പല്ലുകള്‍ ചിതറി വീഴുന്നു 

പൂവിളം മേനിതന്‍ രക്തം കുടിച്ചിതാ 

ഹൃത്തിടം പൊട്ടിയീ ഗാസ കരയുന്നു

നേത്രത്തിലഗ്നി നൃത്തം തുടങ്ങുമ്പോള്‍ 

കരിപ്പുക മെല്ലെ കാഴ്ച മറയ്ക്കുമ്പോള്‍ 

കണ്ണില്ലാ...................................................., കാതില്ലാ........................................................

തലയില്ലാ......................................

പൈതങ്ങളെ കണ്ടുഗാസകരയുന്നു

                                 - ഡോ .പ്രിയങ്ക പി .യു

വിഷുപ്പക്ഷി

      വിഷുപ്പക്ഷി

==================================

കണിമലരുണര്‍ന്നുന്മേഷമായൂഴിയി-

ലരുണോദയങ്ങളതി,രമ്യമായി

വിഷുപ്പക്ഷിതന്‍ ഗ്രാമ്യഗീതംകണക്കെന്റെ-

യുള്ളിലാമോദമുണര്‍ന്നുപാടി

കണ്ണനീ, വര്‍ണ്ണാഭകാലത്തിനോടൊത്തു

കര്‍ണ്ണികാരങ്ങള്‍ക്കൊരീണമേകേ,

ഓടക്കുഴലിനോടൊത്തുയരാനെന്റെ

നാടുമൊന്നാകെക്കൊതിച്ചുനില്‍ക്കേ,

ശാലീനകാലമി,ന്നോണമെന്നോ,ണമെന്‍

ഗ്രാമചിത്തങ്ങള്‍ തെളിച്ചെടുക്കേ,

സ്നേഹാദരങ്ങളാലിതര ഹൃദയങ്ങള്‍ക്കു

മധുരമേകാന്‍ ശലഭങ്ങളെത്തേ,

സുസ്മിതങ്ങള്‍ക്കൊണ്ടലങ്കരിക്കാം നമു-

ക്കൊരുമയോടീമനക്കാവു,ചെമ്മേ;

രാഗാര്‍ദ്രമാലചാര്‍ത്തിത്തെളിയിച്ചുകൊള്‍-

കിരുള്‍വദനങ്ങളൊന്നാകെ,ധന്യേ.

* * * *

ഋതുരാജനാം വസന്തത്തിന്‍ പെരുമകള്‍

ശ്രുതിചേര്‍ത്തുണര്‍ത്തും മധുപജാലം

മിഴിവാര്‍ന്നൊരീണമോടതിലോല പുലരിത-

ന്നലിവാര്‍ന്ന കൈനീട്ടമെന്നവണ്ണം;

അമ്മത,ന്നതിഹൃദ്യ സാമീപ്യമധുരമോ-

ടകതാരില്‍ ബാല്യം തിരിച്ചുനല്‍കേ,

ചന്ദനക്കുറിയണിഞ്ഞണയുന്നു നാടിന്റെ

പൊന്‍കണിയാം വിഷുക്കാലമിന്നും.

* * * *

പുന്നെല്ലിനാലെന്റെ കനവുകള്‍ കവിതയോ-

ടിഴചേര്‍ത്തെടുത്തയാ നല്ലകാലം

നിറമുള്ളൊരോര്‍മ്മയായിന്നുമെന്‍ മുത്തശ്ശി

സ്മിതമോടരികേയുണര്‍ത്തിനില്‍ക്കേ,

കണിവെള്ളരിക്കുമേല്‍ പിടിപോയ കണ്ണട-

പൊടിതട്ടിയൊപ്പമെടുത്തുവയ്ക്കേ,

തൂമഞ്ഞുപോലെന്നെയലിവിന്‍ കരങ്ങളാല്‍

മെല്ലെത്തലോടുന്നു പുലരിയിന്നും!

പാടുന്നിടയ്ക്കീണമായ് മനച്ചില്ലമേല്‍

ചാഞ്ഞിരുന്നാ, വിഷുപ്പക്ഷി വീണ്ടും!!

                                             -       അന്‍വര്‍ ഷാ ഉമയനല്ലൂര്‍

പുലമ്പൽ

പുലമ്പൽ

==========================

എന്തേ എഴുത്തുകൾ എല്ലാം ഒരു പോലെ?

വേറിട്ട് ജീവിക്കാനറിയാത്തവൻ

വെറുതെ എന്തിന് വേറിട്ട് ചിന്തിക്കണം

ചിലപ്പോൾ

അറിയാതെയുള്ള് പൊള്ളുമ്പോൾ പുലമ്പും

ഈ പുലമ്പലിന് കാമ്പില്ല , മണമില്ല

വെറും പുലമ്പൽ മാത്രം

ഒറ്റപ്പെട്ട പൂവിന്‍റെ സൗന്ദര്യം

ആനന്ദ പെരുമഴയായി പെയ്തിറങ്ങിയിട്ടും

വേറിട്ട വഴിയിൽ ഒന്നൊറ്റപ്പെടാൻ

ആനന്ദനൃത്തചുവട് തീർക്കാൻ 

എന്തേ കഴിഞ്ഞില്ല?

വീണ്ടും ഉള്ളൂ പൊള്ളുന്നു.

വേഗം പുലമ്പി തീർക്ക...

                                  -സാജൻ മാധവൻ

വൈകിയോടുന്ന ജല ദിനം

വൈകിയോടുന്ന ജല ദിനം

..............................

ജലത്തിനായ്

ജ്വാലിക്കണം

ജപിക്കണം

ജഗന്നാഥനോട്..

ജ്വാരമായിടണം..

ജലസംരക്ഷണം

ജാതി മതത്തിനപ്പുറം...

...............................

കൂട്ടുകൂടണം

കാടിനോട്

കൂട്ടിരിക്കണം

കുഞ്ഞു തൈകൾക്ക്

.........................

കൈ ഉയർത്തണം

കനിഞ്ഞ് നൽകിടാൻ

കാട്ടരുവി കേട്ടുകേൾവിയായിടാതിരിക്കാൻ

...................

കരുതിവെക്കണം

കുമ്പിളിലെങ്കിലും

കുരുന്നു തലമുറക്ക്

...............

അൻസാർ....... 

9562677788

വേദന

വേദന

=========================

വേദന...................................

അതെനിയ്ക്കിന്നേറെയിഷ്ടം

സ്വയം വേദനിയ്ക്കുമ്പോള്‍

വല്ലാത്തൊരു സുഖം തോന്നുന്നു

ഹൃദയം കനലായ് കത്തുമ്പോഴും

പുഞ്ചിരിയ്ക്കാന്‍ മാത്രം എനിയ്ക്കിഷ്ടം

മനസ്സില്‍ തീയായ് വേദന പടരുമ്പോഴും

വേദന ആര്‍ക്കും പകരരുതേ ...............

എന്നാണു മോഹം .

എനിയ്ക്ക് മെഴുകുതിരി പോലെ

ഉരുകി തീരാനാണേറെ ഇഷ്ടം

ദുഃഖം അത് ഹൃത്തില്‍ തളം കെട്ടുമ്പോള്‍

കണ്ണു നീരാക്കാന്‍ എനിയ്ക്കിഷ്ടമില്ല

അത് ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിയ്ക്കാന്‍

എനിയ്ക്ക് മോഹം

ഞാന്‍ വെറുക്കപ്പെട്ടവള്‍

ആരാലും എവിടെയും വെറുക്കപ്പെട്ടവള്‍

ഞാന്‍ അന്യയായവള്‍

എവിടെയും ആര്‍ക്കും അന്യയായവള്‍

എനിയ്ക്കിന്നു മൗനം ഏറെ പ്രിയം

ആ മൗനത്തില്‍ നീയെന്ന മോഹത്തോട്

ഏറെ പ്രിയം ..........................

ഒരു തീക്കനലായ് എരിഞ്ഞമരുമ്പോഴും 

നിന്നിലേയ്ക്ക് മാത്രം ഉരുകി വീണ് 

മരിയ്ക്കാനാണെനിയ്ക്ക് മോഹം                   

                                                       -ഡോ .പ്രിയങ്ക പി .യു