മാവേലി നാട് വാണീടും കാലം

മാവേലി നാട് വാണീടും

 കാലം

മാനുഷരെല്ലാരും ഒന്ന് പോലെ

ആമോദത്തോടെ വസിക്കും കാലം

ആപത്തെന്നാർക്കും ഒട്ടില്ല താനും

കള്ളവുമില്ല, ചതിവുമില്ല

എള്ളോളമില്ല പൊളിവചനം

വല്ലാത്ത ദൈവങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല

ജീവിയെകൊല്ലുന്ന യാഗമില്ല

 അന്നം നശിപ്പിക്കം പൂജയില്ല

ദല്ലാൾ തൻ കീശ സേവയില്ല

അവർണസവർണ വിഭാഗമില്ല

മൂലധനത്തിൻ ഞെരുക്കമില്ല

ആവതവരവർ ചെയ്ത നാട്ടിൽ 

ഭൂതി വളർന്നാൻ ജനം ഉയർന്നു

തീണ്ടലുമില്ല തൊടീലുമില്ല

വർണവിവേചന വ്യവസ്ഥയില്ല

വേദം പഠിക്കാൻ വഴിയേവർക്കും  ഹാ

സിദ്ധിച്ചു മാവേലി വാഴും കാലം

സ്ത്രീകൾക്കും പുരുഷനും തുല്യമായി

ലഭിച്ചു സ്വതന്ത്രത എന്ന ഭാഗ്യം

കാലിക്കും കൂടി ചികിത്സ ചെയ്യാൻ

ആലയം സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു കാലം

സർവജനവും പരിഷ്കൃതരായി

സർവം ജയിച്ചു ഭരിച്ചസുരൻ

ബ്രാഹ്മണർക്കീർഷ്യ വളർന്നു വന്നു

ഭൂതി കെടുത്താനായി അവർ നിനച്ചു

കൌശലമാർന്നൊരു വാമനനെ

വിട്ടു ചതിച്ചവർ മാബലിയെ

ദാനം കൊടുത്തൊരു ധർമജൻ  തൻ

ശീർഷം ചവിട്ടിയാ യാച കേശൻ

മാനവ വിവേചന വ്യവസ്ഥ വന്നു

വർണ വിഭാഗീയ വ്യവസ്ഥ വന്നു

അയിത്ത പിശാചും കടന്നുകൂടി

മന്നിടം വീണ്ടും നരകമാക്കി

മർത്യനെ മർത്യനെ അശുദ്ധനാക്കി

തന്നിൽ അശക്തന്റെ സർവസ്വവും

ചൂഷണം ചെയ്തീടും നാളുവന്നു

തന്നിൽ ബലിഷ്ടന്റെ കാലു താങ്ങും

ദല്ലാളന്മരുടെ കാലം വന്നു

സാധുജനത്തിൻ വിയർപ്പു തീർക്കും

ത്യാഗവും ധനവും ആവുവോളം

നക്കികുടിച്ചീ മടിയർ വീർത്തു

സാധുക്കൾ അക്ഷരം ചൊല്ലിയെങ്കിൽ

ഗർവിഷ്ടരീ ദുഷ്ടർ നാവറുത്തു

വേദോപദേശം ശ്രവിച്ചീടുകിൽ

കാരീയം കാതിൽ കരിച്ചൊഴിച്ചൂ

ജ്ഞാനത്തിൻ വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു

സ്ത്രീകൾ ഇവർക്ക് കളിപ്പാനുള്ള

പാവകളെന്നും വരുത്തീയി വർ

എത്ര നൂറ്റാണ്ടുകൾ നമ്മളേവം 

ബുദ്ധിമുട്ടുന്നിഹ സോദരരെ 

നമ്മെ ഉയർത്തുവാൻ നമ്മളെല്ലാം

ഒന്നിച്ചു ഉണരേണം കേൾക്ക നിങ്ങൾ

ബ്രാഹ്മണ സേവ വെടിഞ്ഞിടേണം

ഉച്ചനീചത്വങ്ങൾ മറന്നിടേണം

ജാതിമതങ്ങൾ ത്യജിച്ചിടേണം

നമ്മളെ തമ്മിൽ അകത്തും മതം

സേവിപ്പരെ ചവിട്ടും  മതം

നമ്മൾ വെടിയേണ്ടൂ ഭാവിക്കായി നാo

നമ്മൾ വരിക്കേണ്ടൂ നമ്മൾക്കായി നാം

സത്യവും ധർമ്മവും സ്നേഹവുമാം

സിദ്ധി വരുത്തുന്ന ശുദ്ധ മതം

ധ്യാനത്തിലൂടെ പ്രബുദ്ധരായ

ദിവ്യരാൽ ദർശനമായ മതം 

ബ്രാഹ്മണ വീക്ഷണം ത്യജിച്ചിടേണം

വാമനാദർശനം വെടിഞ്ഞിടേണം

മാവേലി വാഴ്ച വരുത്തിടേണം

*മാവേലി വാഴ്ച വരുത്തിടേണം.......*

-സഹോദരൻ അയ്യപ്പൻ

ശവചുംബനം

ശവചുംബനം.

.

മരിച്ചുകിടക്കുമ്പോൾ, നീ

എന്നെ വന്നിങ്ങനെ 

മണത്ത് നോക്കരുത്.

നിനക്കതിൻപേര്

അന്ത്യചുംബനമെന്നാകിലും, എനിക്കത് 

സ്വർഗ്ഗനരക കവാടങ്ങളിലേക്കുളള

വഴിതെററിക്കലാണ്.

.

മരിച്ചുകിടക്കുമ്പോൾ, നീ

എന്നെ വന്നിങ്ങനെ

ഇറുകെ പുണരരുത്.

നിനക്കതെന്നോട്

പ്രാണനിലുളള പ്രേമമാണെങ്കിലും, എനിക്കത്

ദേഹത്തെ വെടിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞ

ദേഹിയെ ബന്ധിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.

.

മരിച്ചുകിടക്കുമ്പോൾ, നീ

എൻെറകാതുകളിൽ

കരച്ചിലായ് ആർത്തലയ്ക്കരുത്

നിനക്കത്,

ഞാൻ ഉണർന്നിടാനുളള അവസാന

പിടിവളളിയാകാം.

എനിക്കത്, 

മൃതമായ തലച്ചോറിൻെറ കവാടത്തിൽ

ഒരിക്കലും കേൾക്കാനിടവരാത്ത

മരവിച്ച സംഗീതമാണ്.

.

മരിച്ച്കിടക്കുമ്പോൾ, നീ

എൻെറ കരങ്ങൾ 

ചേർത്ത് പിടിക്കരുത്

നിനക്കത്,

മരച്ച വിരലുകൾക്കിടയിലെ

ചൂട് വറ്റാത്ത സാന്ത്വനം തിരയലാവാം.

എനിക്കത്,

പരത്തിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചെടുത്തുവെച്ച

അവസാനശ്വാസത്തിൻ 

മുറുക്കെപ്പിടിക്കലുകളാണ്.

.

മരിച്ച്കിടക്കുമ്പോൾ നീ

എൻെറ തലയ്ക്കൽ 

തിരികൊളുത്തിവെയ്ക്കരുത്.

നിനക്കത്

ഞാനെന്നസാന്നിദ്ധ്യത്തിൻെറ

ഇരുൾനീക്കലാവാം.

എനിക്കത്,

എരിയുന്ന പട്ടടയിലേക്ക് നേരത്തേയുളള

വഴിദീപമാണ്.

.

മരിച്ച്കിടക്കുമ്പോൾ, നീ

എന്നെ കുളിപ്പിക്കാൻ കൊടുക്കരുത്

നിനക്കത്,

എൻെറ ആത്മാവിനെ കഴുകി വെടിപ്പാക്കലാകാം.

എനിക്കത്,

എരിതീയിലെ പൊളളലുകളിൽ 

മുൻകൂറായ് നീറ്റലുകളിററിക്കുന്ന

അണുക്കളിഴയുന്ന വിഷദ്രവമാണ്

.

എരിയാൻ കിടത്തുമ്പോൾ, നീ

എൻെറ മുഖംമറച്ചൊരു മരത്തുണ്ട് പോലും

വെയ്ക്കരുത്

നിനക്കത്,

എൻെറ മുഖമുരുകുന്ന കാഴ്ച

താങ്ങാൻപററാത്തതിനാലാവാം.

എനിക്കത്,

അവസാനമായുളള ആകാശക്കാഴ്ചയുടെ

മറയ്ക്കലാണ്.

.

ഇടുപ്പെല്ല് കത്തിയമരുമ്പോൾ, നീ

തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ നടന്ന് മറയരുത്.

ഇടയ്ക്കൊന്ന് പൊട്ടിച്ചിതറുമ്പോൾ

എൻ തലച്ചോറിനടുത്തായി

ഇരിക്കുവാൻ നീ മാത്രമാവാം.

.

സാബു എസ് പടയണിവെട്ടം

അർബുദം

അർബുദം 

**********

അർബുദം എന്നെ

ഇഞ്ചിഞ്ചായി 

മുറിക്കുന്നു 

പലപ്പോഴും 

ഇഞ്ചിഞ്ചായി

ഞെരുക്കുന്നു 

പലപ്പോഴും 

ഇല്ലാതാക്കുന്നു 

അർബുദം എന്നെ 

തുറിച്ചു നോക്കുന്നു 

എന്നെ തിരഞ്ഞു 

പിടിക്കുന്നു

നീ ആണ് തിരിച്ചറിവ് 

നീ ആണ് സുഹൃത്ത്   

ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ 

കൊതിച്ച മരണത്തെ 

വീണ്ടും കൊതിക്കുന്നു. 

ജീവിതം എന്ന മിഥ്യയെ 

ആട്ടി പായിക്കുന്നു  

കരൾ പഴുക്കുന്നു 

ഹൃദയം മുറിയുന്നു 

എനിക്ക് ഞാൻ ആകേണ്ട 

ശൂന്യത മാത്രം മതി 

ആരെയും അറിയേണ്ട 

ആരിലും ചെന്നു ചേരേണ്ട 

മണ്ണടിഞ്ഞാൽ മാത്രം മതി. 

സ്മിത സ്റ്റാൻലി 

മുപ്പത്തടം

ലക്ഷണമൊത്തവൾ ഊർമ്മിള

കവിത: *ലക്ഷണമൊത്തവൾ ഊർമ്മിള*

രചന: ഉഷാമുരുകൻ 

--------------------------------------------

കണ്ണിൽനിന്നേറെയകലുന്നുസൗമിത്രി

കനിഷ്ഠപാദങ്ങളിൽസേവചെയ് വാൻ

'കരയരുതേ'യെന്നവാക്കിൻബലത്തിനാൽ

കരളിനെകല്ലാക്കികാലംകഴിച്ചവൾ

ത്രേതായുഗത്തിന്റെദു:ഖപുത്രീ,രാവു-

മായുന്നുനിൻത്യാഗംകത്തിജ്വലിക്കവേ

രാമായണങ്ങൾക്കുകൈത്തിരിയേകിയി-

ട്ടിരുളിലേറ്റംതിളങ്ങിയരത്നമേ

രാമായണക്കിളിചൊല്ലിപ്പൊലിപ്പിച്ചു- സീതയെ

മൈഥിലീവൈദേഹീധർമ്മപത്നീ

വാത്മീകിയെന്തേമുഖംതിരിച്ചൂ-നിന്നെ

വത്മീകങ്ങളിൽമൂടിവച്ചു?

അന്ത:പുരത്തിൻഅകത്തളംതന്നിലാ-

യന്തരംഗത്തിൻമോഹംതളച്ചിട്ടു

ഒരുനെടുവീർപ്പിലൊരൊറ്റനിശ്വാസത്തി-

ലൊരുജന്മംമുഴുവനുംചുട്ടെരിച്ചു

സീതായനങ്ങളെകീർത്തിച്ചകവിപോലും

വീണുപിടഞ്ഞുനിൻവിരഹാഗ്നികുണ്ഠത്തിൽ

വർണ്ണിപ്പാനശക്തനായ്പിന്തിരിയുന്നുവോ

വർണ്ണനാതീതയാംഉത്തമേനിൻവ്യഥ?

ഊർമ്മിളേചാരുതേതഴയുന്നുവോനിന്നെ

ഈരേഴുപതിനാലുസംവത്സരങ്ങളും

പാണിഗ്രഹണമന്ത്രാർത്ഥവുംലംഘിച്ചു

നിൻപ്രിയനടവിയിൽപോയ്മറഞ്ഞു

രാഗംജ്വലിക്കുന്നുത്യാഗത്തിൽ- വിരഹത്തിൽ

നേരുന്നുമംഗളംനിറമിഴിയാൽ

ഇതിഹാസങ്ങളിലന്നുംമുഴങ്ങിയീശീലുകൾ -

'മാംസനിബദ്ധമല്ലരാഗം' 

ഉയർന്നുകേൾക്കുന്നുനിന്നിടനെഞ്ചുപൊട്ടിയ 

തേങ്ങലിൻധ്വനിയിന്നുയുഗങ്ങൾക്കുമിപ്പുറം

കാലാതിവർത്തിയാംശാരികേനിന്മനം

പേറുന്നുനോവിന്നുകാലാന്തരത്തിലും

വരണമാല്യമിട്ടുവിധിയെവരിക്കുവാൻ

വികല്പമില്ലല്പവുംനന്നുപാരം

സുമിത്രാത്മജൻകാട്ടിലധിവസിച്ചു- നീയോ

ചുടുകണ്ണീർകാട്ടിലലഞ്ഞുകേണു

രാവണഭഗിനിതൻവാങ്മയാസ്ത്രങ്ങളിൽ

ചാഞ്ചല്യമില്ലാതെചൊല്ലീകുമാരനും

ലക്ഷ്മണനൊത്തതീഊർമ്മിളമാത്രമാം

ലക്ഷണമൊത്തവൾഊർമ്മിളയല്ലയോ.

--------------------------------------------

പ്രളയപയോധിയിൽ

കവിത: *പ്രളയപയോധിയിൽ*

രചന: ഉഷാമുരുകൻ

--------------------------------------------

മറക്കരുതേ.....നാമൊരുനാളുമൊരിക്കലും.......

പ്രകൃതിയെ..... മാറോടണയ് ക്കണം....നാം....

അനുഗ്രഹംചൊരിയുമാപ്രകൃതിയെനാമൊന്നാ - 

യേല്പിച്ചുനിരന്തരംനൊമ്പരങ്ങൾ

വിഷംകുടിച്ചേറ്റമായ് നീലിച്ചപ്രകൃതിയി - 

ന്നൂറ്റമായ് കൈക്കൊണ്ടുരൗദ്രഭാവം

സർവ്വംസഹയായഭൂമിയുമിന്നിപ്പോൾ

സഹനത്തിൻ നിലവിട്ടുപ്രതികരിച്ചൂ

സഹികെട്ടുസഹ്യനുംസാഹസത്തോടിന്നു 

സംഹാരതാണ്ഡവമാടീടുന്നു 

അതിവൃഷ്ടി പെരുമഴതാങ്ങുവാനാവാതെ

ഉരുൾപൊട്ടി മാമരംകടപുഴകി

മുങ്ങിമറയുന്നുമലയാളനാടാകെ

കണ്ണീരിനോർമ്മകൾബാക്കിയായി

ചൈതന്യമോടെന്നുമൊഴുകിയപുഴകളോ

മാലിന്യകൂമ്പാരംതിന്നുതീർത്തു

കടലുചുവന്നേറ്റമിളകിമറിയുന്നു

ഉഗ്രരൂപംപൂണ്ടലറിയടുക്കുന്നു

വെട്ടിനിരത്തിനാംകാടുംമരങ്ങളും

പിടിവിട്ടുമണ്ണടർന്നൂർന്നിറങ്ങി

പൊട്ടിപ്പിളർന്നെത്തിമാമലമേടുകൾ

പൊട്ടിക്കരയാനൊരിടനല്കാതെ

ഉറ്റവരെത്രയോവേർപെട്ടുപോകുന്നു

ഒറ്റനിമിഷാർദ്ധമാത്രയിലപ്പൊഴേ

മണ്ണിനായൂഴികുഴിച്ചുപലവുരു

മണ്ണിന്റെകണ്ണീരുംകണ്ടതില്ലാ

അരുതുനാംവികൃതിയീ പ്രകൃതിയോടിത്രയും

കരുതുക തകൃതിയോടേറ്റിടുമ്പോൾ

നിശ്ചയംനാംചെയ്യുമപരാധമൊരുനാളിൽ

നേർക്കുനേർവന്നെത്തുമോർമ്മവേണം

തകർന്നടിയുന്നിതാ അതിതീവ്രമാരിയിൽ

ജാതിമതങ്ങൾതൻമതിൽക്കെട്ടുകൾ

പരസ്പരംകൈകോർത്തുധൈര്യംപകരുന്നു

ഞാനെന്നഭാവവുംചോർന്നുപോയി

ഭിന്നതമറന്നുനാംസാന്ത്വനമേകുന്നു

തുല്യതകൈവന്നുപുഞ്ചിരിച്ചു

ദുരന്തമുഖങ്ങളിലെവിടെയുമെപ്പോഴും

നിരന്തരംനിലവിളിയുയർന്നുകേൾപ്പൂ

പരീക്ഷണങ്ങളുംനേരിട്ടുതളരുമ്പോൾ

പരിക്ഷീണഹസ്തങ്ങളുയർന്നുപൊങ്ങി

ഉയിരിനായ്കേഴുന്നു ഉടുതുണിമാത്രമായ് 

ഉരഗങ്ങൾ,നക്രങ്ങളലയുന്നവെള്ളത്തിൽ

വിലകുറച്ചന്നുനാം കണ്ടവരൊക്കെയു -

മേറെ വരേണ്യരായ് തീർന്നിടുന്നു 

മാനവമനമൊന്നുപരിപക്വമാക്കുവാൻ

പ്രകൃതിയൊരുക്കുന്നോവൻപ്രളയം

പ്രളയപയോധിയിൽമുങ്ങിയുയർന്നുനാം

പ്രകൃതിതൻ പാഠങ്ങളേറ്റുവാങ്ങി

മറക്കരുതേനാമൊരുനാളുമൊരിക്കലും

പ്രകൃതിയിലേക്കുമടങ്ങുക നാം...

--------------------------------------------

ചാർളി ചാപ്ലിന്റെ ജീവിത കഥ

https:/

രണ്ടാമൂഴം

രണ്ടാമൂഴം ബുക്ക് Review

ഇവിടെ തുടങ്ങുകയാണ്

*ഇവിടെ തുടങ്ങുകയാണ്*

ഇവിടെ ഇടതടവുകളില്ലാതെ ഇനിയുമൊരു ഇടവം വരുമായിരിക്കും... 

പരാതികളില്ലാതെ പരിഭവങ്ങൾ കലരാതെ, 

പടവുകൾ കയറി വന്ന് പാതിയായ് പെയ്തിറങ്ങുമായിരിക്കും...  

നിന്റെ ഇടതൂർന്ന ഇഴകളിലൂടെ എന്റെ ഇടതു കയ്യാൽ സ്നേഹം തരുമ്പോൾ, 

വലതു കയ്യിൽ എന്നുമുണ്ടാകും ഇവിടെയൊന്നു എഴുതി നിറയ്ക്കുവാൻ ഒരു മഷിപ്പേന കൂടി...  

ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല...  ഇവിടെ തുടങ്ങുകയാണ്...

*സുരാജ് നെല്ലിപറമ്പിൽ*

പ്രണയപൂക്കുട

പ്രണയപൂക്കുട☔🌂

➖➖➖➖➖➖

വിനയചന്ദ്രൻ സി 

പിണക്കമായി തീർന്നനേരം 

ഇഷ്‌ടങ്ങൾ അനുഷ്‌ടങ്ങളായി 

തേനൂറും സ്വാപ്നങ്ങളോ 

കയ്‌പേറും രാവുകളായി 

സ്നേഹമയയിൽ ഒന്നു 

കുളിരുവൻ കൊതിയാവുന്നു 

കരിഞ്ഞോരീ ചില്ലയൊന്നു 

തളിരിടാൻ മോഹമോടെ 

പൊൻതൂവൽ സ്പർശമായി 

നീയെൻ സിരകളിൽ 

കാതരനർത്തനമാടിടവേ 

വേടന്റെ അമ്പാൽ നിണത്തിൽ 

പൊതിഞ്ഞു നീ കൂരിരുൾ 

തായ്‌വാര തന്നിൽ പതിക്കവേ 

ഹൃത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ 

തട്ടി തകർന്ന് നീ 

മിഴികളിൽ നിറയും കണ്ണീർകവിതയായി 

വരുമോ എന്നരികിൽ പ്രണയപു

കുടയായി 

Vinaya Chandran C

Add: Semandakam Kudavoor

 Kudavoor P O - 695313

Thiruvananthapuram

No: 7034502710

Mail: VinayaChandranC001@gmail. Com

യാത്ര

...യാത്ര...

കാത്തിരിക്കുന്നു

ഒത്തിരിനേരം

മാൻചുവട്ടിൽ

മൺചിരാതുമായി..

ഓർമ്മയുടെ

ഓളങ്ങളിൽ

അലതല്ലി

നിശബ്ദനായി...

ഉറവയുടെ

തീരങ്ങൾ തേടി

അലയുന്നു

മാമലകൾക്കപ്പുറം...

മഴയുടെ

ഓളങ്ങളിൽ

ഓർമകൾ

ഇതളായ് പെയ്യുന്നു...

അകലുന്നു

തീരങ്ങൾ കടന്ന്

ഒഴുകുന്നു

നിഴലായ് കൂടെ...

ചീവീടുകൾ

കരയുന്നു

എങ്ങും ദല-

മർമ്മരങ്ങൾ മാത്രം...

കൺചിമ്മിയോ

ഇത്തിരി നേരം

യാത്ര തുടരണം

വീണ്ടും...

         Arif Patla

ചിതലരിച്ച മനസുകൾ

ചിതലരിച്ച മനസുകൾ

ഇരുൾ വിതക്കും കിനാപ്പാടങ്ങളിൽ

പെയ്യും മോഹനീർത്തുള്ളിയിൽ

നനഞ്ഞിതളുകൾ പൊഴിഞ്ഞ് 

തളരും നിലാപ്പൂമരങ്ങൾ .

മാനസസരസ്സിലരയന്നമാകുവാൻ

നന്മയൊഴിച്ചു സൂക്ഷിച്ച ചിപ്പികൾ

ചിതൽ ചമച്ചീ ചില്ലുകൂട്ടിന്നകത്തളം

പ്രൗഢമായലങ്കാര മഞ്ചലും .

ഹൃദയം ചെമന്ന മണ്ണിൽ പൊതിഞ്ഞു,

ഹിമശൈലമായ് മിഴിനീരൊക്കെയും,

അപരാധമേതും  യോഗ്യരായ് പുൽകി,

ന്യായത്തെ അന്യായമാക്കുന്ന ചെയ്തികൾ .

കനിവിൻ തടാകക്കരയിലൊരിറ്റിനായ്,

മിഴിയോര പായ് വഞ്ചിയിൽ കാക്കും,

തളരും കരങ്ങളെ പരിഹസിക്കാൻ

ചിതൽ കാർന്നിഴയും മനസുകൾ .

കാത്തിരിപ്പൂ തമസ്സിലുദിക്കും പൊൻ

തിങ്കൾ വെട്ടവും , ചൊരിയുമൗദാര്യ

ലഹരി നുണയുവാൻ, കനിവിൻ 

വല്ലരിയിലൂഞ്ഞാൽ തീർക്കുവാൻ

മാജിദ നൗഷാദ്.

ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ #Book Review

ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ

https://youtu.be/GT9C59h6Snw

പിയത്ത

പിയത്ത

മുറിയിലെ ചിത്രം കാറ്റിലാടുന്ന നേരം,

നിൻ മുഖചിത്രമെൻ കൺകളിൽ തെളിഞ്ഞിടുന്നു....!

മൂകമാം ഭാഷയിൽ അന്ത്യയാത്ര പറഞ്ഞപ്പോൾ,

നിൻ അന്തരംഗവീചിയിൽ വിഷാദമലരുകൾ പെയ്തിറങ്ങി.......!!

പരിഭവമേശാതെ തൻ ജീവനെ നൽകി

പാരിൻ പാപങ്ങൾ മോചിച്ചവൻ നീ!

'ഇവരോട് പൊറുക്കണെ'യെന്ന മന്ത്രമുരുവിട്ട്

വൈരിയെപ്പോലും തൻ മിത്രമാക്കി.....

കാരിരുമ്പിനാണികളാൽ മുറിവേറ്റ കൈകളിൽ

ചെന്നിണം വാർന്നൊഴുകുന്നുവല്ലോ?

വിലാപ്പുറത്ത് നിന്നും അവസാന തുള്ളിയുമുതിർന്നു വീണു,

പാരിൻ്റെ ജീവനെ തണുപ്പിച്ചുവല്ലോ.....!

അമ്മതൻ മടിയിൽ ചേതനയറ്റ ശരീരം കിടത്തിടുമ്പോൾ,

നാരിതൻ നെഞ്ചിലൂടെയൊരു മിന്നൽപ്പിണർ കത്തി....

ചിന്തകൾ പൂത്തല്ലോ നിൻ മനതാരിൽ

തനയൻതൻ ബാല്യം ഒളിമങ്ങി നിന്നു.....

അവളുടെ നെഞ്ചകം വിതുമ്പിയോയെന്നറിയില്ല?

അവളുടെ കണ്ഠം വരണ്ടെന്നറിയില്ല??

ജനനിയോ തൻ സുതനെ മാറോട് ചേർത്തണച്ചു,

ചുംബനമേകി പൂമേനി നിറയെ.......

ഗലീലിയയിലെ ലില്ലി പൂക്കൾ വാടി തളർന്നു

മൂന്നാം നാളവയെല്ലാം വെൺപ്രഭ തൂകി....

ചഞ്ചലമാനസയാകാതെ ഒരമ്മതൻ

നെഞ്ചകം ആറിതണുത്തല്ലോ മെല്ലെ...!!!

വികാരനിർഭരമാം നിമിഷങ്ങളേകി

നടന്നുനീങ്ങുന്നിതാ കുരിശിൻവഴിയോരങ്ങളിലൂടെ....

ചൂളമടിച്ചുയരുന്ന കാറ്റോ ശാന്തമായ്,

അലയാഴിയിൽ മുങ്ങുന്ന മനസ്സോ മൂകമായ്....

വെണ്ണക്കലിൽ കൊത്തിയെടുത്ത 'പിയത്ത' ശിൽപ്പമിതാ-

യെന്നോട് ചോദിക്കുന്നു: "നീ പീഡിപ്പിക്കുന്ന ക്രിസ്തുവല്ലേ ഞാനെന്ന്?"

#ജോസഫ് ജെന്നിംഗ്സ് എം.എം.

ഈ പുഴയോരം

ഈ പുഴയോരം

................................

ഒടുവില്‍ നീയെത്തുമ്പോള്‍—ഈ

കടവില്‍ നീയെത്തുമ്പോള്‍

ഒരുഗാനം മൂളിക്കൊണ്ടരികില്‍

ഞാന്‍ വന്നീടാം—നിന്‍

അരികില്‍ ഞാന്‍ വന്നീടാം

ഒരിക്കലീ പുഴതന്‍ മാറില്‍ 

കളിവഞ്ചി തുഴഞ്ഞവർ നമ്മള്‍..

അക്കാലം നമുക്കതു 

സുന്ദരകൗമാരക്കാലം..

ഈ നദിക്കോ അന്നതു

സുരഭിലയൗവ്വനകാലം...നിറയൗവ്വനകാലം......

ഇപ്പൊഴീ പുഴതല്‍ പാദങ്ങളില്‍

കിലുങ്ങും പാദസരങ്ങളില്ല

മഴക്കാർ കാണാത്ത വാനം

പുഴയ്‌ക്കോ വനവാസം

നിനക്കീ പുഴവക്കില്‍ ഞാന്‍ പണിഞ്ഞീടാം

ഓർമ്മതന്‍ ബലികുടീരം..

ജനീഷ്‌ പി.

ഞാൻ ശൂന്യനാകുന്നിടത്താണ് മദീന തുടങ്ങുന്നത്

ഞാൻ ശൂന്യനാകുന്നിടത്താണ് മദീന തുടങ്ങുന്നത് 

--------------------------------------

🌸അടരും മുമ്പ് മദീനയിലൊന്ന് വിടണം. 

ചിറകറ്റ് നിലം പതിക്കും മുമ്പാ ത്വയ്ബയുടെ മിനാര ചുവട്ടിലൊന്ന് ചിറകടിച്ചുയരണം. 

വരികളിടറും മുമ്പാ ഹബീബിന്റെ വർണനയിലെന്റെ അക്ഷരങ്ങൾക്ക് വസന്തമേകണം.

കനലായ് എരിയുന്ന മോഹങ്ങളിൽ തെളിനീർ തെന്നലായ് മുത്തിന്റെ അനുരാഗം പെയ്ത് തീരണം. 

മഴയായ് - - - - - -

കുളിർ തെന്നലായ് - - - - - 

ത്വയ്ബയുടെ മരതക കീഴിൽ ഒന്നാഞ്ഞടിക്കണം. 

ആൾ  പാർപ്പിനിടമില്ലാത്ത രാത്രിയുടെ ശൂന്യമായ് കിടക്കുന്ന സ്വപ്നങ്ങളിൽ മഴ മാഞ്ഞു പോയ ആകാശത്തു വർണ മിഴി തുറക്കുന്ന മഴവില്ല് പോലാ മുഖം ഒന്ന് ദർശിക്കണം.

അണയാനടുക്കുബഴാ 

വാതിൽ പടിക്കലെന്റെ  ജീവന്റെ അവസാന ഭാഗം തുടങ്ങണം. 

കുളിരേറ്റ് നിൽക്കുന്ന ഇളം തണ്ടിനഴകാലെ ഈ പടിയും കടന്നങ്ങു പോകണം. 

ഞെട്ടറ്റു വീണൊടുക്കം ബകീഇലെന്റെ അന്ത്യ അഭിലാഷം ധന്യമാകണം. 

🖊Suhail arattupuzha.

9207200538📱

കഥകൾ

കഥകൾ

നിറയെ വിവരണങ്ങളുള്ള

നിന്റെ കഥകൾ ജനിക്കുന്ന

നമ്മളിടങ്ങളിൽ മാത്രം,

ആകാംക്ഷയോടെ എഴുന്നേറ്റ്

ഇരു കൈകളിലും താടി താങ്ങി,

ഇന്നോളം കണ്ടിട്ടുള്ള വർണ്ണങ്ങളെല്ലാം

ചാലിച്ച്, ഉള്ളിലിങ്ങനെ വെളുത്ത ചുമരിൽ

സിനിമ പോലെ എല്ലാം കാണുന്ന 

ഒരു കുഞ്ഞ് ഞാൻ എന്റെയുള്ളിൽ

ഇന്നും ഉറങ്ങി കിടപ്പുണ്ട്.

ഇനി ഉണരുമോയെന്നറിയാതെ......

--ശരത് എസ്

9605434997

sarathsasi6012@gmail.com

എന്റെ പ്രണയം

എന്റെ പ്രണയം

➖➖➖➖➖➖ 

വിനയചന്ദ്രൻ സി 

പ്രണയകൂടാരത്തിലെത്താൻ 

പാദങ്ങൾ പൊള്ളാതെ വയ്യ 

പ്രണയ വീധിയിൽ പണ്ടേയാരോ

കനലുകൾ പാകിയതാണ് 

പ്രണയം നിനക്കെന്തു തന്നു 

ആത്മാവിൻ നൊമ്പരമല്ലേ 

രക്തം കിനിഞ്ഞങ്ങു നിന്നു

മുള്ളുകൾ മുട്ടിയ പോലെ 

ഹൃദയവിശാലതയാണ് 

പ്രണയമെന്നോതുന്നു ചിത്തം 

പനിനീര്പുപോലെ സുഗന്ധം 

വീശുന്നു പ്രണയ വികാരം 

യാന്ദ്രികജീവിതം തമ്മിൽ 

മടുപ്പുളവാകുന്നുയെന്നും 

പ്രണയം പടികളിറങ്ങി 

പിൻവിളി കേൾക്കാതകന്ന് 

കുഞ്ഞിളം ചുണ്ടിൽ നാമേകും 

വാത്സല്യം ഇല്ലാത്ത മുത്തം 

സഹശയനത്തിൽ ആത്മാവോ 

ഇല്ലാതെ മരവിപ്പ് മാത്രം 

ഉത്തമഗീതത്തിൽ ചൊല്ലും  

വേദവാക്യങ്ങൾ  പ്രണയം 

താളുകൾ നാം മറിക്കുമ്പോൾ 

പ്രണയ സുഗന്ധം ഒഴുകും 

തീവ്രമാം സ്നേഹം പ്രണയം 

പ്രണയമെനിക്കെല്ലാം തന്നു 

സ്വപ്നങ്ങൾ സുഗന്ധം ആയി 

ആഴിപോൽ ആഴത്തിൽ ആഴന്ന് 

പ്രണയമെൻ മനസ്സിന്റെയുള്ളിൽ 

വിനയചന്ദ്രൻ സി 

No : 7034502710

Semandakam kudavoor

kudavoor p o

thiruvananthapuram

Vinayachandranc001@gmail.com

മോഹം

മോഹം 

------

ഓല മേഞ്ഞ ക്ലാസ്മുറിയിൽ മാഷില്ലാത്ത ഒരു പിരീഡിൽ... ഒരറ്റം ഒടിഞ്ഞ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു മുന്നിലെ ചെറിയ ആട്ടമുള്ള ഡെസ്കിൽ കോമ്പസ്സുകൊണ്ട് കുത്തിക്കുറിക്കുമ്പോൾ... പുറത്തു തിമർത്തുപെയ്യുന്ന മഴയുടെ പിന്നണി ഗാനം, മേശയിലേക്ക് ഇറ്റുവീഴുന്ന ഓരോ മഴത്തുള്ളികളിലും കണ്ടിരുന്ന ഒരു ബാല്യമുണ്ടായിരുന്നു...

നാളെ പുതിയൊരു അധ്യയന വർഷം  തുടങ്ങുന്നതോർക്കുമ്പോൾ വീണ്ടും ആ ഓലമേഞ്ഞ ക്ലാസ് മുറികളുടെ വരാന്തയിലൂടെ വക്കുപൊട്ടിയ സ്ലേറ്റും, മഷിത്തണ്ടും, പൊട്ടിയും, കുഞ്ഞു പെൻസിലുകളുമായി ഓടി നടക്കാൻ മോഹം...

- ജാസിം റഹ്മാൻ

കവിത

കവിത

•••••••

മുഖപുസ്തകത്തിലെ 

എന്റെ മലയാളക്കവിതകൾക്ക്‌‌

എന്റെ നേപ്പാളി സഹപ്രവർത്തകൻ

സ്ഥിരമായി 

ലൈക്കടിച്ചപ്പോഴാണ്‌

എന്റെ മുഖത്തൊളിപ്പിച്ച

എന്നിലെ കവിതയെ

ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്‌.

കമർ മേലാറ്റൂർ

ഒരുമഴക്കിനാവ്

ഒരുമഴക്കിനാവ്..

കരിതേച്ചു നീലവാനച്ചുമരില്‍

മാരിയായ് പെയ്തിറങ്ങുവാന്‍

സാഗരം

പരവശന്‍ ഞാനൊരു വേഴാമ്പല്‍പോല്‍

പരിതാപമോടമരുന്നീ പാരിടത്തിങ്കല്‍..

ഘനശ്യാമവര്‍ണ്ണം കണ്ടു

മനസ്സു കുതികൊണ്ടു പലവുരു മുന്നെ..

വിധിയില്ലൂഴിയില്‍ തൂവിയില്ലൊരുതുള്ളിപോലും മാരി.

സുരഭിലമെന്റെ സ്വപ്നങ്ങളീ

വറുതിയില്‍ കരിഞ്ഞുപോയ്

വെറുതെ വീണ്ടുമൊരു മഴക്കാലം

കനവുകണ്ടിരുന്നു വൃഥാവിലീ ഞാന്‍..

ജനീഷ് പി

ആഷാഢം

ഇടപ്പള്ളി.

എറണാകുളം

Mob : 9947433492.

മഴ ഒരു ഓർമ്മപ്പെയ്ത്ത്

മഴ ഒരു ഓർമ്മപ്പെയ്ത്ത്

രചന: ഉഷാമുരുകൻ

-----------------

ചൂടേറിയപകലിന്റെയപരാഹ്നവേളയിൽ 

കനലാടിയവെയിലിന്റെതിറയാട്ടമൊടുങ്ങിയോ

മാനമിരുണ്ടുമൂടുപടംചാർത്തി 

കാർമുകിലിൻകറുത്തതൂവാലയാൽ 

സൂര്യകിരീടംമൂടിമറയുന്നു 

ചക്രവാളങ്ങളിരുണ്ടുകറുക്കുന്നു 

പൊട്ടിയടരുന്നകാർമുകിൽപാളിയാൽ 

സന്ധ്യതൻനിറച്ചാർത്തുമൊലിച്ചിറങ്ങി 

ഉള്ളിൽതുലാമഴതൻസ്പർശനമേറ്റേറ്റു 

നനഞ്ഞുകുതിരുന്നുഞാൻബാല്യകൗമാരത്തിൻപെരുമഴയോർമ്മയിൽ 

ഋതുഭേദങ്ങളിലിടമഴയായെത്തി നീ 

ചരലുപോൽവീഴുന്നിതാലിപ്പഴങ്ങളും 

പുതുമണ്ണിൻഗന്ധമുയരുന്നുഭൂമിയെ 

ചുംബിച്ചുണർത്തിമഴനീർക്കുമിളകൾ 

വെള്ളിനൂൽപൊട്ടിയടർന്നുതിരുന്നുവോ 

ചില്ലുമണികളായ്ചിതറിവീഴുന്നുവോ 

ഇലച്ചാർത്തിൻതുമ്പിലെവൈഢൂര്യമണികളി-

ലായിരംസൂര്യന്മാർപുഞ്ചിരിക്കുന്നുവോ

ഘനഭാരവർഷത്താൽഹർഷഭരിതയായ്

ഭൂമിപൊലിച്ചല്ലോപൊന്നിൻകതിർക്കുല 

കലിതുള്ളിയണയുന്നകാലവർഷങ്ങളും

പെയ്തൊഴിയാനെത്തുംകാലത്തിൻമുറ്റത്ത് 

ഇടിവെട്ടിപ്പെയ്യുമായിടവപ്പാതിയി - 

ലണപൊട്ടിയൊഴുകിയകാർമേഘംതിരതല്ലി 

ആർത്തിരമ്പികാർമുകിൽച്ചീന്തുക- 

ളുന്മാദനൃത്തംചവിട്ടിതവളകൾ 

ചിതറിവീണാഴ്ന്നിറങ്ങിമണ്ണിന്റെമാറി- 

ലിടമുറിയാതെപെയ്യുന്നുഞാറ്റുവേല 

ഒാർമ്മയാംതുള്ളികൾപെയ്തുനിറയുമെൻ 

നൊമ്പരങ്ങളൊന്നായ് കണ്ണീർപൊഴിച്ചൊരു 

കരിമുകിൽച്ചായംപടർന്നൊഴുകിയാ - 

കർക്കിടകപ്പാതിരായ്ക്കാടിത്തിമർത്തുവോ 

ചോർന്നൊലിക്കുന്നൊരാകൂരയ്ക്കുകീഴിലെ 

ചുവരിലേയ്ക്കന്നെത്രചാലുകൾകീറിയൊഴുകി നീ 

കാലഘട്ടങ്ങൾമാറിമറിയുന്നു 

കാലവുംമുന്നോട്ടോടിമറയുന്നു 

നൂതനമാനവപ്രഹരങ്ങളേറ്റേറ്റു 

കാലത്തിൻതാളങ്ങളിടറിമാറുന്നിതാ

നന്മമഴകളുംവഴിമാറിയിന്നെല്ലാം 

പേമാരിപ്രളയമായുരുൾപൊട്ടൽപെരുവെള്ളം 

ചത്തൊഴുകികാലിക്കൂട്ടങ്ങൾമനുഷ്യനും 

കടപുഴകുന്നല്ലോവടവൃക്ഷവൃന്ദവും 

ദാഹജലത്തിനായലയുന്നുജീവികൾ 

വിണ്ടുകീറുന്നുഭൂമിവരൾച്ചയിൽ 

പ്രകൃതിചതിച്ചെന്നുപരിതപിക്കാതെനാം

നിർത്തുകകയ്യേറ്റംഭൂമിയെപ്രകൃതിയെ 

കാടുംമലകളുംപുഴകളുമാഴിയു - 

മത്രമേൽകൃത്യമായ്കാത്തുവെന്നാകിലോ 

പ്രകൃതിചൊരിഞ്ഞിടുമനുഗ്രഹംമഴയായി 

കുളിരാർന്നുഭൂമിയുമാനന്ദിക്കും  

-----------------

അന്ധകാരം

കവിത: അന്ധകാരം

രചന: റബീഹ ഷബീർ

_____________________

ഇരുട്ടുപൂക്കുന്ന രാവുകളിൽ 

വിഷാദരാഗം മൂളിക്കൊണ്ടേതോ 

രാക്കിളികൾ ചിറകു നിർത്തുന്നു.

നക്ഷത്രങ്ങളില്ലാത്ത ആകാശം 

പോലെയെന്റെയുള്ളറകൾ 

കറുത്ത മൗനം പേറുന്നു.

സ്വപ്‌നങ്ങൾ ചികയാത്ത 

ഉറക്കത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് 

കൺപോളകൾ തുന്നിക്കെട്ടാനാവാതെ 

ഒരു നിഴൽ മലർന്നുകിടക്കുന്നു.

കരിങ്കൽ പാകിയ തടവറയുടെ 

ഭിത്തിയിൽ കണ്ണീരിന്റെ നനവൊട്ടിയുരുക്കിയെഴുതിയ

ശിലാലിഖിതങ്ങളേതോ 

മന്ത്രങ്ങളുരുവിടുന്നു.

പാപത്തിന്റെ കറപുരളാത്ത 

ആത്മാക്കളത്രെ ഈ ഇരുട്ട് 

ചുമക്കുന്നതെന്നാരോ 

സ്വാകാര്യം പറയുന്നു.

പുലരിപൂക്കാത്ത 

ചുമരുകൾക്കുള്ളിലെ 

അന്ധകാരത്തിന്റെ 

കാവൽക്കാരിയാണുഞാൻ!

ആത്മസഖി

*ആത്മസഖി*  

ഒരു നേർത്ത മേഘമായി 

വന്നു നീയെന്നുള്ളിൽ 

മഴപോൽ പെയ്തിറങ്ങി 

പോകുവാണോ സ്നേഹിതേ...? 

നിള പോലോഴുകുന്ന 

നിൻ വാർമുടികെട്ടുപോൽ, 

അണപൊട്ടിയൊഴുകിയെൻ 

സ്നേഹാനുഗീതം. 

മയിൽപ്പീലി കണ്ണുപോൽ 

തിളങ്ങുമാനയനങ്ങൾ, 

പതിവായി ഉണർത്തി 

എന്നിലെ സ്നേഹാനുരാഗം. 

"വീണുപോയ് സ്നേഹിതേ 

ഞാനാമാരിവിൽ ചക്ഷുസ്സിൽ, 

കേഴുന്നു ഈ അഭികൻ 

നിൻ ചേതസ്സിൽ കുടിയിരിക്കാൻ.... 

സ്നേഹമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമില്ല തോഴി 

ഈ നിസ്വനവിടത്തേക്ക്‌ തരുവാൻ. നീഹാരംപോലുരുകട്ടെ നിന്നുള്ളം നിസ്വനായിചൊരിയട്ടെ നിന്നാത്മസ്നേഹം...." 

,

✒ *അഖിൽ എസ് മോഹൻ*

സാന്ദ്രമൗനം

*കവിത: സാന്ദ്രമൗനം*

രചന :ഉഷാമുരുകൻ

-----------------

മൗനമേനീയൊരുനീൾനിദ്രാപുഷ്പമായ്

തിരകളായഗ്നിയായ് പ്രണയത്തിനിതളായി

നോവുംമനസ്സിന്റെദു:ഖശരങ്ങളായ് 

കണ്ണുനീർപ്പൂക്കളിൽശലഭങ്ങളായിതാ 

മൗനത്തിൽമുങ്ങിയചിന്തകളുറങ്ങുന്നു 

ഈറ്റുനോവറിയാതെയിരുളിൻമടിത്തട്ടിൽ 

ഇരവുകനക്കുമൊരന്ധകാരത്തിന്റെ- 

യാത്മദാഹങ്ങൾകടംകൊണ്ടദേഹിയായ് 

കാണുന്നുവോനിന്റെകാൽവിരൽപ്പാടുക-

ളിന്നെന്റെചിന്തതൻസ്വപ്നതീരങ്ങളിൽ 

മൗനമേ നീനിത്യംതേരോടിക്കുന്നുവോ

മൊഴിയാതെമിഴികളിലെഴുതുംലിപികളിൽ

വാക്കുകൾപൂക്കാത്തമരുഭൂമികളിൽ 

ഭാഷമരിക്കുന്നവാചാലചിന്തയിൽ 

വേലിയേറ്റത്തിന്റെകാണാക്കയങ്ങളിൽ

ശൂന്യനഭസ്സിലെയഗ്നിഗോളങ്ങളിൽ

മൗനമേനീയെന്നുംചിറകുണർത്തുന്നുവോ

നിതാന്തമാനസനീലവിഹായസ്സിൽ

ആത്മസൗഹൃദങ്ങൾതൻആരാമങ്ങളിൽ

തപംകൊള്ളുംആത്മീയഗഹ്വരവീഥിയിൽ

ചുറ്റമ്പലത്തിന്നകത്തളംതന്നിലും 

ചിത്രശിലാപാളിയിൽദാരുശില്പങ്ങളിൽ 

മൗനമാംവാനിലുയർന്നുപറക്കുന്നു 

വികലമോഹങ്ങളും നൂലറ്റപട്ടമായ് 

ആർത്തിരമ്പുന്നൊരാതിരമാലഞൊറികളിൽ

കാവ്യംചമയ്ക്കുന്നമോഹപുഷ്പങ്ങളും

മറവിയുടെതീരങ്ങൾതേടുവതെന്തിനോ

മൗനമേ നിൻമടിമേലുറങ്ങുവാൻ 

വറ്റിവരണ്ടൊരുമൗനത്തിൻചൂടിനാൽ

ഉരുകുന്നു ഒടിയുന്നുപ്രതികാരമുൾമുന

മധുരമാംമൗനംവേദിയൊരുക്കുന്നു 

ആത്മബന്ധങ്ങളടരാതെകാക്കുവാൻ 

സ്വസ്ഥമിരിക്കുമിടവേളകളിലെന്നുമെൻ 

തരളമാംഹൃദയത്തിനീണംപകർന്നുനീ

ചെന്തീചിതറുന്നസൗവർണ്ണസന്ധ്യയിൽ 

വജ്രംപതിപ്പിക്കുംശീതകിരണനായ് 

വാചാലമാകുന്നുവിരഹവുംനിന്നിലൂ-

ടലയടിച്ചുയരുന്നുമോഹസമുദ്രവും

കഥപറയുന്നുനീകനവിന്റെനിനവിന്റെ-

യാത്മഗേഹങ്ങൾതൻതടവറയ്ക്കുള്ളിലും 

ആയിരംവേദികളിൽകരഘോഷമേറ്റിടും 

നിശ്ശബ്ദതേനീയല്ലോസാന്ദ്രമൗനം 

--------------

അമ്മവെെഭവം

അമ്മവെെഭവം

...................................

രചന:ജനീഷ് പുരുഷോത്തമന്‍

...........................

കാലത്തെണീറ്റു വന്നാലമ്മയേകുന്ന

കാലിച്ചായതന്‍ സ്വാദോര്‍ത്തിരിക്കവെ, പൂ-

വാലിപ്പെെയ്യിന്നകിടുചുരത്തുന്ന നറു

മ്പാലുകാച്ചിയെടുത്ത പാനീയവും

ചേലൊത്ത പലഹാരജാലങ്ങളും 

ചേര്‍ന്നതാം പ്രാതലും ഒാര്‍മ്മയില്‍ വന്നിടും..

കാലം കടന്നുപോയിന്നു പാവമെന്നമ്മ

കാലംചെയ്തവര്‍ ഒാര്‍മ്മകള്‍ മാത്രമായ്..

വേലിക്കരികില്‍ വെയിലുകൊള്ളും കാക്ക

വേദനകൊണ്ടപോല്‍ കരഞ്ഞു പറന്നുപോയ്..

ഉത്തരം കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞൂ അമ്മയെന്നാല്‍

പത്തമ്മചമഞ്ഞാലുമൊക്കാത്തവള്‍..

ഇത്തരം ചിന്തിച്ചിരിക്കവേ

ഭാര്യ വന്നൂ മുന്നില്‍ നിന്നൂ,  ചോദിച്ചാള്‍  '' ചായയായില്ലേ'' യത്രേ..കാലവെെഭവം.

ജനീഷ് പുരുഷോത്തമന്‍.

Mob : 9947433492

പടിയിറക്കം

പടിയിറക്കം

____________

രചന:Rabeeha shabeer

..........................................

എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ തന്നെ,

ഞാൻ തന്നെ നട്ടുനനയ്ക്കുന്നതാണ്.

പക്ഷെ,

അതിൽ വിരിയാൻ വെമ്പുന്ന 

മൊട്ടുകളെ പിഴുതെറിയുന്നതും 

ഞാൻ തന്നെയാണ്.

തളിരുകൾ കിളിർക്കുമ്പോൾ 

ഹർഷം അലയടിക്കുമെങ്കിലും

ആ തളിരുകൾ വിടരുന്നതെന്റെ

സ്വപ്നങ്ങളിൽ മാത്രമാണ്.

വസന്തം, 

അതെന്നിൽ മരണപ്പെട്ടു;

ഉയിർത്തെഴുന്നേൽക്കാനാവാത്ത വിധം.

കൊഴിഞ്ഞ ഇലകളും തളിരിട്ട 

മോഹങ്ങളും ചീഞ്ഞളിഞ്ഞു.

ദുർഗന്ധം, 

അതെനിക്കു മാത്രം.

തൊട്ടെടുക്കാനാവാത്ത വിധം 

വസന്തം മുന്നിലുണ്ട് ,

അത് നിന്റെയല്ലേ.

ഞാൻ അന്യയാണ്.

വിടവാങ്ങൽ അനിവാര്യമാണ്.

വിലാപങ്ങൾ, അതെന്റെയാണ്!

Rabeeha shabeer

Paruvingal (H)

Purathur (po)

676102 (pin)

ഒരു നിഴൽ പിന്തുടരുന്നുണ്ട്.

ഒരു നിഴൽ പിന്തുടരുന്നുണ്ട്.
-------------------------------------------
നീണ്ടുമെലിഞ്ഞ് അനന്തമായി
തളർന്നുകിടക്കുന്ന
റെയിൽപാളങ്ങളിലും,
ആർത്തലയ്ക്കുന്ന
തിരകളുടെ ആഴങ്ങളിലും,
അദൃശ്യമായ ഒരു നിഴൽ
ഇടയ്ക്കിടെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി
എന്നെ കൂട്ടുവിളിക്കുന്നത്
ഇപ്പോൾ സ്വപ്നങ്ങളിൽ
മാത്രമല്ല.

ജനൽപാളികളുടെ
ചെറിയ വിടവിലൂടെ
അതിനിഗൂഢമായി
യാത്രക്കൊരുങ്ങാൻ
ചെവിയിൽവന്നടക്കം
പറഞ്ഞുപോകുന്നുണ്ട്,
ദിശതെറ്റിയലയുന്നൊരു
തണുത്തകാറ്റ്‌.

ഇരുട്ട് കനക്കുമ്പോൾ
നക്ഷത്രങ്ങൾ കെട്ടുപോകുന്ന
ആകാശത്തിന്റെ ഏതോ ഒരു
കോണിൽനിന്ന് മൃതിയുടെ
ചിറകടികളോടെ
മാലാഖമാരുടെ
സന്ദർശനവുമുണ്ടിടയ്ക്ക്.

തനിച്ചായതിൽപിന്നെ
മഴവില്ലിനും,
തൊടിയിലെ പൂക്കൾക്കും,
ഒരൊറ്റ നിറമാണ്;
സ്വപ്നം കരിഞ്ഞ ചാരത്തിന്റെ,
മരവിച്ചുപോയ ചേതനയുടെ,
നിറങ്ങൾ ചത്ത ചാരനിറം.


അടഞ്ഞുകിടക്കുന്ന എന്റെ
മുറിയുടെ അകങ്ങളിലും
ശ്വാസംമുട്ടുന്ന ഇടനാഴികളിലും
കുന്തിരിക്കം പുകഞ്ഞ
മരണത്തിന്റെ മണമാണ്.

ഏകാന്തതയുടെ
മുൾക്കിരീടമണിഞ്ഞ്
ചിന്തകളുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക്
ഊർന്നുവീഴുമ്പോഴും
ഭീതിയോടെ ഞാൻ
കാതോർക്കുന്നതും
മരണത്തിന്റെ
കാലൊച്ച തന്നെയാണ്.!

                   -റബീഹ ഷബീർ-

നിഴലുടുപ്പ്

*നിഴലുടുപ്പ്*

ഓർമകൾക്കപ്പുറം
പച്ചനിറം കുടിച്ച ബാല്യം.
അതിലൊരു കിളി
ഇന്നലെകൾക്കു മുകളിൽ
അടയിരിക്കുന്നു.

അകം പൊട്ടിയൊലിച്ചവർ
ഹൃദയം നിറയെ പ്രണയം നിറച്ച്
മൊട്ടിടുന്ന പൂക്കളെ
സ്നേഹമെന്ന വാക്യം
ആദ്യാക്ഷരമായ് വിരൽ പിടിപ്പിക്കുന്നു.

ചാവുന്നെങ്കിൽ
രക്തസാക്ഷിയാവണം
കാലമെത്ര മറിഞ്ഞാലും
കാടുകൾക് നടുവിലായെങ്കിലും
ഓർമകൾ കൊണ്ട്
കഥ പറഞ്ഞിരിക്കാലോ..
തളരാത്ത കൈകളുടെ
വിരിയുന്ന ഞരമ്പുകളും
തണുപ്പുള്ള നാവിന്റെ
കൊന്നാലുമൊടുങ്ങാത്ത
വാക്കുകളും
ചരിത്രമായ് കൂട്ടിരിക്കും
നിഴലുടുപ്പ്പോൽ
കറുത്ത്
വരണ്ട്.

                   മുബശ്ശിർ.സി.പി

നീർപ്പോളകൾ

കവിത :*"നീർപ്പോളകൾ"*
-----------------
ഇല്ല കാലത്തിനില്ലാദിയുമന്തവും
ഈ ചക്രവാളത്തിനുംസീമയില്ലാ
പൊരുളറിയാത്തൊരീജന്മമാംവേദിയിൽ
ആടിത്തിമിർക്കുന്നുജീവിതനാട്യങ്ങൾ
കല്പാന്തങ്ങളിരുണ്ടുവെളുക്കുമ്പോൾ
എപ്പൊഴോകണ്ടൊരുസ്വപ്നമാകാം
ഏഴലയാഴിയുംവൻകരച്ചുറ്റുമി   
തെന്തൊരുവിസ്മയംകാണ്മതോർത്താൽ
അഗ്നിപുഷ്പങ്ങളെരിഞ്ഞുകത്തുന്നൊരീ
ആകാശമേലാപ്പുംസത്യമോമിഥ്യയോ?
ചുട്ടുപഴുത്തതാംലോഹത്തകിടിലൊ-
രല്പംജലകണമിറ്റിച്ചതുപോലെ
ഈമായയാംകാഴ്ചകളെല്ലാംമറഞ്ഞുപോം
ശാശ്വതമെന്നൊന്നതില്ലയൊരേടത്തും
ഇഹലോകമാകുമീമായാസമുദ്രത്തി-
ലൊരുകുഞ്ഞുനീർപ്പോളമാത്രമീജീവിതം
സുഖദു:ഖങ്ങളാംമഴമേഘപന്തലിൻ
കീഴേയൊഴുകുമീജീവിതസാഗരം
മുന്നമേയാരുംപരിചിതരല്ലല്ലോ
പിറന്നന്നുതൊട്ടെത്രബന്ധങ്ങൾചുറ്റിലും
തടിനിയിലൊഴുകുന്നകല്ലുംമരങ്ങളും
ഒരുവേളയൊരേടത്തുസംഗമിച്ചീടിലും
സംവത്സരങ്ങൾതൻകുത്തൊഴുക്കിൽപുന -
രൊന്നൊഴിയാതെവേറിട്ടൊഴുകുംപോൽ
തുച്ഛകാലത്തോളംപരസ്പരംകൈകോർത്തി -
ട്ടേകൈകരായ്തന്നെവേർപിരിയുംതുലോം
കൊണ്ടുവന്നില്ലായൊന്നുമിവിടേയ്ക്കുനാം
കൊണ്ടുപോകാനുമില്ലൊന്നുമിവിടുന്ന്
ജീവന്മാർകാലമാംചതുരംഗപലകയിൽ
കരുക്കളായ്കോലംചമഞ്ഞിടുന്നു
കാലപാശത്തിന്റെവായിലകപ്പെട്ട
മണ്ഢൂകമെന്നത്രേചൊല്ലാവൂലോകവും
ബുദ്ബുദാകാരമാംനീർക്കുമിളകളും
തോറ്റുപോമായുസ്സുംചിന്തിച്ചുനോക്കുകിൽ
സുസ്ഥിരമെന്നുനാംചിന്തിച്ചവയെല്ലാ-
മസ്ഥിരംനശ്വരംമായതൻവൈഭവം
അനശ്വരമായൊന്നുമില്ലാസർവ്വസ്വവും
തഴുകിമറയുന്നുകാലത്തിൻകൈകളാൽ
നിയന്ത്രണമില്ലാതെപായുമശ്വങ്ങളാം
ഷഡ്വൈരങ്ങൾതൻകുളമ്പടിയൊച്ചയിൽ
നേർത്തുപോയീടുന്നനന്മയാമമൃതിനെ
തിരയട്ടെനമ്മുടെകർമ്മകാണ്ഡങ്ങളിൽ
മൃതിയൊരുനേരവുംപിരിയാതെനമ്മുടെ
നിഴലായിമരുവുന്നസത്യമോർത്താൽ
ആശയാംപാശത്തെവേറിട്ടുമാനസം
സ്വതന്ത്രവിഹായസ്സിലുല്ലസിക്കും
ഇല്ല കാലത്തിനില്ലാദിയുമന്തവും
ഈ ചക്രവാളത്തിനുംസീമയില്ലാ .

*രചന: ഉഷാമുരുകൻ*

അഭിനവമോഹിനി

കവിത - *അഭിനവമോഹിനി*
-----------------
രചന - ഉഷാമുരുകൻ
*****************
എവിടെമറഞ്ഞുപോയ് 'സ്ത്രീ'യെന്നവാക്കിലെ
പെണ്മതൻഭാവങ്ങളാർദ്രതയും
അഗ്നിയിലുയിർകൊണ്ടജന്മമല്ലോപണ്ടേ-
യഗ്നിപരീക്ഷയുംതൃണമായ്ഗണിച്ചവൾ
ഭാവനാലോകത്തിനപ്പുറംനിന്നവൾ
ചൊല്ലുന്നുനാരികളബലയല്ലാ
ജീവിതചിതകളിൽവെന്തുരുകിയാത്മ-
വിശുദ്ധിതെളിയിച്ചവർമഹിളകൾ
സ്ത്രീമഹത്വത്തിന്മഹാകാവ്യങ്ങൾതീർത്തവ-
രേറെയുണ്ടേറെയായ് താളുകൾക്കപ്പുറം
പണിതീർത്തുഗോപുരംവെണ്ണക്കൽസൗധങ്ങ-
ളവളുടെതൂമഞ്ഞിൻഭാവപ്രതീകമായ്
മാതൃഭാവത്താലനുഗ്രഹീതയിവൾ- ജ്വലിക്കും
പതിവ്രതാധർമ്മത്തിൻമൂർത്തഭാവം
പോറ്റിവളർത്തിയമക്കളെനല്കീട്ടു
ഭൂമിപിളർന്നവൾപോയ്മറഞ്ഞു
ചൊല്ലാതെചൊല്ലിയവെല്ലുവിളിയതും
മാറ്റൊലിക്കൊണ്ടന്നുരാമന്റെനെഞ്ചിലായ്
അളവറ്റമാഹാത്മ്യമകുടംധരിക്കുമ്പോ-
ളാവില്ലനരനിവൾക്കൊപ്പമെത്താൻ
മകളായ്പത്നിയായമ്മയായ് വിളങ്ങിയ
സാത്വികൾക്കിന്നിത്രശാപമോസൗന്ദര്യം
പ്രകൃതിയെവേറിട്ടുപുരുഷനില്ലെങ്കിലും
സമമല്ലകർമ്മങ്ങൾവ്യത്യയമോർക്കനാം
സ്ത്രീശക്തിയെയിന്നുതെറ്റിദ്ധരിച്ചവൾ
ആധിപത്യംനേടിയഹന്തയാലേ
താപസനയ്യന്റെപൂങ്കാവനംപോലും
ശക്തിപരീക്ഷണവേദിയാക്കി
സ്ത്രീസമത്വത്തിന്മുറവിളികേട്ടിന്നു
പൊട്ടിത്തകരുന്നിതെട്ടുദിക്കുംവൃഥാ
അഭിനവനാരിതൻതേർചക്രമൊടുക്കുന്നു
മാതൃസ്ഥാനങ്ങളുംമാഹാത്മ്യവും
ഇന്നിവൾസ്വത്വവുംവിഷലിപ്തമാക്കുവാൻ
കാളിന്ദിയാറുംകുടിച്ചുവറ്റിച്ചുവോ?
കേട്ടതില്ലാപിഞ്ചുകുഞ്ഞിന്റെരോദനം..........മുഴങ്ങിയോ....
കാമതാപത്തിൻജയോന്മാദശംഖൊലി!!
-----------------

*അപരിചിതർ*       
.............................
രചന:കെൽ‌വിൻ
..........................
 ഒരു വട്ടം കാണാതെ
ഒരു വാക്കും പറയാതെ
തമ്മിൽ അറിയാത
വിധി ഒന്നായി ചേർത്തവർ
അപരിചിതർ

ജീവ്തമാം തോണി
തുഴയുന്നു ഒറ്റകെട്ടായി നാം
ഒടുക്കം  അറിയത്തൊരീ
യാത്രയിൽ
ഹരിതമീ ഭൂമി തൻ
മടിയിൽ   ഓമലായി
നാം

അറിയില്ലയീ  യാത്ര
എങ്ങോട്ടെന്നു
വിടർന്നു  ആയിരം കിനാവുകൾ
മനതാരിൽ പടരുന്നു
സൗരഭ്യം നല്കുന്നു
എന്നും എപ്പോഴും
ഈ വിധിയാമി
വഴിത്താരയിൽ
ഒന്നായി പാറന്നുയരും
കിളികൾ നാം

എന്തിനീ നിമിഷമാം
ഘടികാരത്തിൻ മുന്നിൽ
അപരിചിതരേപോലെ
നിൽക്കുന്നു
അപരിചിതജന്മങ്ങൾ
നാം

ഉയിർ നെഞ്ചിൽ തുളുമ്പുമീ
നാളിൽ അപരിചിതർ
പരിചിതരാം പരിചിതർ
അപരിചിതരാം നാൾ
വിധി തൻ വിളയാട്ടം
അതാണീ സത്യമാം
പൊരുൾ മരണം
ഉയിർ പോകും
പരാജയത്തിൻ താളുകൾ
തുറകുമാ നിമിഷം 
അപരിചിതരായി തീരും നാം.                             *കെൽ‌വിൻ*

മച്ചി

മച്ചി ..
---------
രചന:

പൈതലേ...
നിന്നെ വാരിപ്പുണരുവാൻ,

മാറോടണയ്ക്കുവാൻ,

ചുംബനംകൊണ്ട്
പുതപ്പുനെയ്യുവാൻ,

താരാട്ടുകൊണ്ടൊരു
തൊട്ടിൽപണിയുവാൻ,

നെഞ്ചിലെ ചൂടിലൊരമ്മയെ
തേടുവാൻ,

നിന്നെ ചുമന്നുള്ളൊരാ-
കാലമറിയുവാൻ,

പേറ്റുനോവിൽ നിൻ
മുഖംതിരയുവാൻ,

അമ്മയെന്നകൊഞ്ചലിൽ
അമൃതൂട്ടുവാൻ,

വഴിപാടുനേർന്നുള്ളൊരീ-
കാത്തിരിപ്പിൽ

അടക്കം പറഞ്ഞു
അവരെന്നെ
'മച്ചി'യെന്ന്.!

                             :റബീഹ ഷബീർ

തൊഴിലാളി

*തൊഴിലാളി*
............................
രചന:വിജയകൃഷ്ണൻ മണ്ണൂർ
...........................

'തൊഴിലാളി' യെന്നോ നിനക്കിട്ട പേർ
ലോക സ്രഷ്ടാവു നീയെന്നിരിക്കേ

തൊഴുതു നിൽക്കുന്നു ഞാൻ നീയെനിക്കായ്‌ തീർത്ത
സ്വപ്നസൗഭാഗ്യ സൗധങ്ങൾ കാൺകെ 

നിൻ വിയർപ്പിററിറ്റു ചേർന്നോരാ കല്ലുകൾ
നീയതിൽ ചാലിച്ചു ചേർത്തൊരു വർണ്ണങ്ങൾ

നിൻ നിഴൽ വീഴാത്ത ദിക്കുകളില്ലതിൽ
നിൻ മുഖമൊന്നു തിരയുന്നു കണ്ണുകൾ

വൃത്തിയിലെന്നെ വിളിക്കുന്ന മുറ്റവും
ചിത്തം തുറന്നു ചിരിക്കുന്ന പൂക്കളും

മുന്നിൽ പരന്നു മുന്നേറുന്ന പാതയും
പറയുന്നോരായിരം  കഥകളിൽ നിൻ മുഖം

മൃഷ്ടാന്നമുണ്ടു മയങ്ങും കിനാക്കളിൽ
സ്രഷ്ടാവു മെല്ലെ വന്നെത്തി നോക്കുന്നുവോ

പാടത്തു വിത്തു വിതച്ചു  വരമ്പത്തു
കൂലിക്കു കാതോർത്തു നീളും കരങ്ങളായ്

'തൊഴിലാളി' നീയും തൊഴിൽ തേടി ഞാനും
അലയുന്ന പാതയിൽ കൺകോർത്തു നിൽക്കേ

അറിയുന്നു ഞാനുമൊരു 'തൊഴിലാളി' മാത്രം
ഇന്നത്തെയന്നമാണെന്റേയും ലക്‌ഷ്യം
'
തൊഴിലാളി' യെന്നോ നിനക്കിട്ട പേർ
ലോകസൃഷ്ടാവു നീയെന്നിരിക്കേ

തൊഴുതു നിൽക്കുന്നു ഞാൻ നീയെനിക്കായ്‌ തീർത്ത
സ്വപ്നസൗഭാഗ്യ സൗധങ്ങൾ കാൺകെ

*വിജയകൃഷ്ണൻ മണ്ണൂർ*

ഉൾക്കനൽ

കവിത : " ഉൾക്കനൽ"
====================

കൊഴിഞ്ഞുവീണൊരാമലർവസന്തം
ഇതളടർന്നുപോയൊരാചിരിവസന്തം
നിൻമന്ദഹാസമാംവെള്ളരിപ്രാവുകൾ
ഇന്നുമെൻമനസ്സിൽകുറുകിടുന്നൂ
ഇങ്ങിനിയെത്താതെമാഞ്ഞൊരാസ്വപ്നങ്ങൾ
നിറങ്ങളായ് മിന്നിമറഞ്ഞിടുന്നു
പറന്നകന്നൊരാപ്രണയമാംപ്രാവിനെ
മറക്കുവാനാവാത്തഹൃദയവുമായി
ഏതോവിമൂകമാമോർമ്മതൻചില്ലയിൽ
മോഹപ്പക്ഷികൾകൂടണഞ്ഞു
അന്തരാത്മാവിലെനെരിപ്പോടിനുള്ളിൽ
എരിഞ്ഞടങ്ങിയമോഹങ്ങളേ
കാലചക്രത്തിൻഗതിവിഗതികളിൽ
അലയടിച്ചൊഴുകിയസ്വപ്നങ്ങളേ
കഴിഞ്ഞനാളുകളോർമ്മതൻചുവരിലെ
നേർച്ചിത്രമായിതെളിഞ്ഞിടുന്നു
മോഹങ്ങളുംമോഹഭംഗങ്ങളുമായി
ഈജന്മമിവിടെഅലഞ്ഞിടുന്നൂ
കടലോളങ്ങളിൽദൂരെമറഞ്ഞും
വൻതിരയെത്തുമ്പോൾതീരമണഞ്ഞും
വ്യർത്ഥസ്വപ്നങ്ങൾതൻഭാണ്ഡവുംപേറി
എന്നിലെയിഷ്ടങ്ങൾവീണുറങ്ങി
മോഹസരിത്തിന്നലകളിലെന്നുടെ
കണ്ണുനീർതുള്ളികളലിഞ്ഞുചേർന്നു
പെയ്തൊഴിയുംമഴമേഘതുടിപ്പിലെൻ
ഹൃദയത്തിൻസ്പന്ദനമായിരുന്നു
ഒരുതരിവെളിച്ചത്തിന്നുറവിടംതേടി
ഇരുളിലലയുമോഒരുജന്മംകൂടി
വെറുതെയെന്നറിഞ്ഞിട്ടുംവിഫലമാംസ്വപ്നങ്ങൾ
നിറംകുടഞ്ഞൊരുക്കിവച്ചു
നിൻമന്ദഹാസമാംവെള്ളരിപ്രാവുകൾ
ഇന്നുമെൻമനസ്സിൽകുറുകിടുന്നൂ .

*രചന :ഉഷാമുരുകൻ*

ഒരു കൂലിപ്പണിക്കാരന്റെ ചിരി

ഒരു കൂലിപ്പണിക്കാരന്റെ ചിരി
..........................................
ബാലചന്ദ്രൻ ചുള്ളിക്കാട്
...................................
അയലത്തെ വീട്ടിലാ-

ണെങ്കിലും നീയെനി-

ക്കപരിചിതനോ! കാലചക്രം

പൊടിതീര്‍ത്തു പായുവാന്‍

ഭൂമിയുടെ പാതകള്‍

പണിയും വഴിപ്പണിക്കാരാ!

നഗരത്തിലേക്കുള്ള

വണ്ടിക്കു നീ മക്ക-

ളുണരുന്നതിന്‍മുന്‍പു പോകും.



ടാറിന്‍ കരിംപുക

കുടിച്ചു വെയിലാല്‍ വിണ്ടു-

കീറിച്ചുളിഞ്ഞ മെയ്യോടെ,



അടിവെച്ചു ചാരായ

ലഹരിയിലിരുട്ടുമ്പൊ-

ഴരിയും പരിപ്പുമായെത്തും.



രണ്ട്

പല പുസ്തകങ്ങളില്‍

നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള

പരമാര്‍ത്ഥമേ ഞാന്‍ തിരഞ്ഞു

നഗരങ്ങള്‍, ചരിതങ്ങ-

ളൊക്കെയും നീ തന്നെ

പണിചെയ്തതാണെന്നറിഞ്ഞു



കൊടിയായ കൊടിയൊക്കെ

നിന്റെ ചെഞ്ചോരയാല്‍

പശയിട്ടതാണെന്നറിഞ്ഞു.



വരുവാനിരിക്കും

വസന്തകാലത്തിന്റെ-

യധിപനും നീയെന്നറിഞ്ഞൂ.



പലവട്ടമന്തിക്കു

നിന്നോടു മിണ്ടുവാന്‍

പരിചയം ഭാവിച്ചു വന്നു.



മൂന്ന്

തകരവിളക്കിന്റെ

ചുറ്റിലും കുഞ്ഞുങ്ങള്‍

തറയും പറയും പഠിക്കെ,



നിത്യദുഃഖത്തിന്റെ

യാദ്യപാഠം ചൊല്ലി-

യത്താഴവും കാത്തിരിക്കെ,



അരികത്തു കെട്ടിയോള്‍

കണ്ണുനീറിക്കൊണ്ടു

കരിയടുപ്പൂതിത്തെളിക്കെ.



ചെറുബീഡി ചുണ്ടത്തു

പുകയുന്ന നിന്നുള്ളി-

ലെരിയുന്ന ചിന്തയെന്താവാം?



അല്ലെങ്കിലിന്നിന്റെ

ചിതയില്‍ നിന്‍ മോഹങ്ങ-

ളെല്ലാം ദഹിക്കുന്നതാവാം.



നാല്

ഒരുനാള്‍ കൊടുമ്പിരി-

ക്കൊള്ളുന്ന പാതയില്‍

പെരുകുന്ന ജാഥയ്ക്കു പിന്നില്‍



കൊടിപിടിച്ചവകാശ-

ബോധത്തിലാര്‍ത്തു നീ

കുതറുന്ന കാഴ്ച ഞാന്‍ കണ്ടു.



വെറുതേ തിരക്കിനേന്‍:

എന്തിനാണിന്നത്തെ

സമരം? ഭരിക്കുവാനാണോ?



''കര്‍ക്കടകവറുതിക്കു

കൂലി കൂട്ടിത്തരാ

നൊത്തിരി മിരട്ടണം കുഞ്ഞേ.''



''മായാ'' പറഞ്ഞു ഞാന്‍,

പുതിയ ലോകത്തിന്റെ

പിറവിക്കുവേണ്ടിയാണല്ലോ



കൊടിപിടിക്കേണ്ടതും

കൊലവിളിക്കേണ്ടതും

കൊതിവിട്ടു ജീവന്‍ കൊടുത്തും.



തെളിവറ്റ മിഴി താഴ്ത്തി

അതിലും ദുരൂഹമൊരു

ചിരിയെനിക്കേകി നീ പോയി.



ഒരു ചിരി! എന്തതി-

ന്നര്‍ത്ഥമെന്നോര്‍ത്തു ഞാന്‍

പലരാത്രി നിദ്രകള്‍ കടഞ്ഞു.



ഒരു പുസ്തകത്തിലും

നിന്റെ സങ്കീര്‍ണമാം

ചിരിയുടെ പരമാര്‍ത്ഥമില്ല.



അഞ്ച്

ഒരു ദിനം മാലയും

കരിമുണ്ടുമായി നീ

ശരണം വിളിച്ചുകൊണ്ടെത്തി



കലികയറി നിന്നോടു

ചൊല്ലി ഞാന്‍ ''ദൈവങ്ങ-

ളുപരിവര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെ മിഥ്യ.



ഒരു ദൈവപുത്രനും

നിന്നെത്തുണയ്ക്കുവാന്‍

വരികില്ല, കാത്തിരിക്കേണ്ട.



നീ മാത്രമേയുള്ളൂ

നിന്റെ മുക്തിക്കു, നിന്‍

നീതിബോധംതന്നെ ശരണം.''



''കുഞ്ഞേ, ചെറുപ്പത്തി-

ലിതിലപ്പുറം തോന്നും

എന്നോളമായാലടങ്ങും.''



പരിഹാസമോ! പതിവു

ചിരിയോടെയുച്ചത്തില്‍

ശരണംവിളിച്ചു നീ പോയി



ഒരു പുസ്തകത്തിലും

നിന്റെയീ ഗൂഢമാം

ചിരിയുടെ പൊരുള്‍ മാത്രമില്ല



പല ചരിത്രങ്ങളില്‍

നിനക്കുള്ള കാല്‍പനിക

പരിവേഷമെന്തൊരഭിരാമം!



പണികഴിഞ്ഞെത്തുന്ന

നിന്റെയുടലിന്നുള്ള

ദുരിതദുര്‍ഗ്ഗന്ധമേ സത്യം



അതിസൂക്ഷ്മമാം മര്‍ത്ത്യ

ഭാഗധേയത്തിന്റെ

ഗതിയോര്‍ത്തു ദുഃഖം നടിക്കെ.



തളരാത്ത കൈകളാല്‍

നീ തീര്‍ത്ത പാതകളി-
ലുരുളുന്നു ജീവിതം വീണ്ടും.

സ്ത്രീ

സ്ത്രീ
- - - - -
രചന:(വൈഗ ചന്ദ്ര മോഹൻ)

ഒരു സ്ത്രീയാവുക
എന്നാൽ ,
ഒരു രാജ്യമാവുക എന്നാണർത്ഥം
അതിരുകൾ എന്നും
കലാപഭൂമിയാവുന്ന ,
നിരന്തരം
ആഭ്യന്തര കലാപങ്ങൾ
പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുന്ന
ഒരു രാജ്യം

സമാധാന കരാറുകൾ
സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയും
ലംഘിക്കപ്പെടുകയും
ചെയ്യുമിടം

സ്ത്രീയാവുക എന്നാൽ
ഒരു ഭാഷയാവുക
എന്നുമാണർത്ഥം

നന്നായി
തെളിഞ്ഞൊഴുകവേ
വറ്റിപ്പോയ
ഓർക്കാതിരിക്കെ
മസ്തിഷ്ക മരണം
സംഭവിച്ചു പോയ
ഒരു ഭാഷ

സ്ത്രീയാവുകയെന്നാൽ
പക്ഷിയാവുക
എന്നർത്ഥമുണ്ട്

ഒരു ചിറകടിയിൽ
ആകാശമെന്നും
ചിറകൊതുക്കലിൽ
മരച്ചില്ലയെന്നും
സ്വയം
മൊഴിമാറ്റം ചെയ്യുന്ന
ഒരു പക്ഷി

സ്ത്രീയാവുക എന്നാൽ
വാതിലാവുക
എന്നുമുണ്ടൊരർത്ഥം
ഓരോ തവണയും
പ്രണയം ,
മരണം ,
സ്വാതന്ത്ര്യം ,
തടവറ ,
എന്നിങ്ങനെ
വ്യത്യസ്തങ്ങളായ
ആശയങ്ങളിലേക്ക്
തുറക്കുന്ന
ഒരു വാതിൽ

ഇരുമിഴിക്കാഴ്ചകൾക്ക്
വിപരീതാർത്ഥം
തരുന്ന സ്ത്രീ
ഒരു കണ്ണിൽ തന്നെ
പൂർണയാകുന്നു.

മോഹഭംഗങ്ങൾ

****മോഹഭംഗങ്ങൾ****

                  രചന: ഡോ. നീസാ


മഴക്കാറു മൂടിയ മാനം കണ്ട്
സന്ധ്യാ ദീപം തെളിച്ചതെന്തേ.
പഴുത്തില പോലെ പച്ചിലയും
തളർന്നു കുഴഞ്ഞു വീണതെന്തേ.

അലറിയടിക്കും തിരമാലകൾക്കരികെ
വിളറി വെളുത്തു നില്പതെന്തേ. 
ഈറനണിഞ്ഞ മിഴികളുമായ്
പ്രപഞ്ചമാകെ പരതുന്നതെന്തേ.

എന്നിലെയെന്നെ തേടുവതിനായ്
കണ്ണാടി തേടി പോയതെന്തേ.
നിനച്ചതൊന്നും നേടാതെയീജന്മം
കരിന്തിരി കത്തി പുകയുന്നതെന്തേ.

ഉയരത്തിൽ പറന്നുയർന്ന ചിറകുകൾ
താനേ തകർന്ന്  നിലംപതിച്ചതെന്തേ.
മോഹങ്ങളെല്ലാം അതിമോഹങ്ങളായി
മോഹഭംഗത്തിൻ രൂപമേറിയതെന്തേ.


**********       *******

 Dr. നീസാ. എ
ഈ . എസ്   ഐ . ഹോസ്പിറ്റൽ
പേരൂർക്കട
തിരുവനന്തപുരം

അമ്മ

അമ്മ

അമ്മയേ കാണുവാൻ കൊതിച്ചെത്തും
ഓമലെ മാറോടണച്ച സ്നേഹവാത്സല്യം,
കഥകൾ പറഞ്ഞ് തന്ന സന്ധ്യകൾ,
അമിഞ്ഞപാലിൻ മാധുര്യമറിഞ്ഞ നാളുകൾ,
കൊഴിഞ്ഞിട്ടും കൊഴിയാതെ ഓർമ്മകളിൽ
തട്ടി കളിക്കുന്ന ബാല്യകാലം,
മായില്ല മറയില്ല സ്നേഹവാത്സല്യമറിഞ്ഞ
നാളുകൾ,
അടുക്കളകോണുകളിൽ തിരയുന്നു ഞാൻ,
ഓമലയ്ക്കായി സ്വയമെരിച്ചു കളഞ്ഞയമ്മ തൻ സ്വപ്നങ്ങളും,
ഇന്നുമറിയുന്നു ഈ കോണുകളിൽ അമ്മയുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധം,
എരിയുന്ന തിരികൾക്ക് നടുവിൽ കിടക്കുന്ന ചലനമറ്റ ശരീരത്തിന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ,
തിരയുന്നു പിന്നെയും ഞാനീ കോണുകളിൽ,
അലയുന്ന കാറ്റിനും പെയ്യുന്ന മഴയ്ക്കുമറിയാതെ-
യവരും തിരയുന്നിതാ സ്വപ്നങ്ങൾ.
എത്ര തിരഞ്ഞെന്നു വരുകിലും കിട്ടില്ല ഓമലെ-യെന്ന ചെറുചിരിയോടെ കിടക്കുന്നുവമ്മ,
എരിഞ്ഞ സ്വപ്നങ്ങളും പേറിയമ്മ പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ,
ബാക്കിവച്ച ഓർമ്മകളും പേറി ഞാൻ,
വൃഥ വീണ്ടും തിരഞ്ഞിടുന്നുവാ അടുക്കള കോണുകളിലെന്തോ...
                   വിനു ഗിരീഷ്

പാഴ്‌വൃക്ഷം

പാഴ്‌വൃക്ഷം 

***********

രചന: മായാ രാജ്

...................................

കരവിരുതാർന്നൊരു തച്ചനേ പോലെൻ 

കാതൽ കൊത്തി, തുരന്നു നോക്കീടുമൊരു 

മരംകൊത്തിപ്പക്ഷികൾക്കിടയിൽ 

പെട്ടുഴറുന്ന  പാഴ്‍വൃക്ഷമാണിന്നെന്റെയീ ജന്മം. 

ഒരു ചെറു തൈയ്യായുയിർകൊണ്ട നാൾ മുതൽ 

വെള്ളവും വളവും പകർന്നേകി  ദിനംപ്രതി,

വേരുകൾക്കൂർജവും ദൃഢതയും പകരുവാൻ 

പൂർവികർ നടത്തിയ ശ്രമമൊക്കെ  വൃഥാവിലോ ? 

ഏറെ വളക്കൂറും മേന്മയുമുള്ളൊരീ 

മണ്ണിന്നഗാധതയിലാഴ്ന്നിറങ്ങി വേരുകൾ, 

വായുവും, വെള്ളവും, വളവും നുകർന്നൊരു 

തണൽ ശാഖിയായ് മാറുവാൻ കാത്തൊരാ നാളുകൾ. 

പൂത്തും, തളിർത്തും, കായ്ച്ചങ്ങും  മേൽക്കുമേൽ 

കരുത്താർന്നു വന്നെന്റെ ശാഖോപശാഖകൾ, 

തണലേകിയെന്നിലേക്കാശ്രയമായ് വന്ന 

നിരവധി നിരാലംബ ജന്മങ്ങൾക്കായ് ഞാൻ. 

ആശ്രയം പാർത്തു ചേക്കേറിയോരെന്നുടെ, 

ചില്ലകളിലിരുന്നു നൽ സ്തുതിപാഠകരായ്, 

പരാശ്രയ ജീവികളെന്നതോർക്കാതെയെൻ വേരുകളിറ്റിച്ചു നല്കിയെന്നാത്മാംശം. 

കുളിരേകി നിന്നൊരെൻ ചില്ലകളിന്നിപ്പോൾ 

വാടിക്കരിഞ്ഞങ്ങൊടിഞ്ഞു പോകാറുമായ്. 

വിസ്തൃതമാമൊരു പന്തലൊരുക്കിയ പാവമാം തണൽ വൃക്ഷം വേരറ്റു വീഴാറായ്. 

കൊത്തി നുറുക്കിയും, വെട്ടി മുറിച്ചുമീ 

പാഴ്‌വൃക്ഷത്തിൻ കാതൽ നോക്കിടുവാൻ 

വെമ്പൽ കൊണ്ടീടുന്ന ജീവഗണമൊരു 

ദുർദ്ദശമാത്രമാണെന്റെയീ  ജന്മത്തിൽ.

വിട പറയുമ്പോൾ

*വിട പറയുമ്പോൾ*

✍🏻 സുജ ശശികുമാർ 

പകൽ മാഞ്ഞുപോയി 

പക്ഷികൾ കൂടണഞ്ഞു 

സൂര്യൻ കടലിൽ മുങ്ങി കുളിച്ചു 

പൊന്നുഷസ്സി ൻ പുലരിയിൽ 

പുതുപട്ടു പുതച്ചെത്തിയ 

താമര മൊട്ടുകൾ വിടർന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. 

എന്നിട്ടും നീ വന്നതില്ലാ... 

ഞാൻ നിന്നെ ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചു 

എന്റെ സ്നേഹം നീ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. 

നിന്നെ മനസ്സിലാക്കുവാൻ വൈകിപ്പോയി ഒരുപാട്. 

നിനക്കായി പണ്ടു ഞാൻ കണ്ട സ്വപ്‌നങ്ങളൊക്കെയും വ്യർത്ഥമായി. 

നീ എന്റെ എല്ലാമാണ് എല്ലാം

നീയില്ലാതെ സ്വപ്‌നങ്ങളില്ല, സന്തോഷങ്ങളില്ലാ....

നിന്നെ സ്വന്തമാക്കാൻ ഞാൻ എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങളും, സന്തോഷങ്ങളും, ബന്ധങ്ങളും എല്ല്ലാം ത്യജിച്ചു. 

നീ എന്നെ ഒരു നിമിഷംകൊണ്ട് കറിയിലെ കറിവേപ്പിലപോലെ കളഞ്ഞിട്ടുപോയി.

കണ്ണാടി ചില്ലുപോൽ പൊട്ടിത്തകർന്നു പോയി എന്റെ ഹൃദയം. 

ഇത്രയും നീചയായിരുന്നോ നീ 

എനിക്കു നിന്നെ വേണമായിരുന്നു 

എന്റെ ആ പഴയ കൂട്ടുകാരിയെ. 

നിന്നിലെ നന്മകൾ എവിടെവച്ച് മറന്നു 

നീയിന്ന് എല്ലാം മറന്നിരിക്കുന്നു. 

നമ്മുടെ ബാല്യവും, കൗമാരവും, ഇണക്കവും, പിണക്കവും നാമൊന്നിച്ച് പങ്കുവച്ച 

കൊച്ചു കൊച്ചു നല്ല നിമിഷങ്ങളും എല്ലാം... 

എനിക്ക് നീ തന്നിട്ട് പോയ 

ഒരു മയിൽ‌പീലിയും, 

ഒരു കരിവളത്തുണ്ടും 

ഇന്നും ഞാൻ കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്നു. 

നിന്റെ ഓർമ്മയ്ക്കായ് നെഞ്ചോട് ചേർത്ത്. 

എത്രകാലം കഴിഞ്ഞു നീ വന്നാലും 

നിന്നെ സ്വീകരിക്കുവാനുള്ള 

നിന്നെ ഒത്തിരി സ്നേഹിക്കുന്ന ഹൃദയവുമായി ഞാനെന്നും കാത്തിരിക്കും. 

മഴ കാത്തു കിടക്കുന്ന വേഴാമ്പലിനെപോലെ നിന്നിലെ പ്രണയത്തിനായ് ദാഹിച്ചു നിൽക്കുന്നു ഇന്നും ഞാൻ. 

നിനക്കു ഞാൻ ആരുമല്ലെങ്കിലും, എനിയ്ക്കു നീ എല്ലാമാണ് എല്ലാം... 

നിന്റെ ഒരു സ്പർശനത്തിനായി നിന്നെ ഒരു നോക്കു കാണുവാനായി നിന്റെ ഒരു വിളി കേൾക്കുവാനായി കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ 

ഇന്നും ഈ ശയ്യയിൽ  നിരാലംബനായി വരിക നീയെൻ ചാരെ. 

വരിക നീയെൻ ചാരെ 

ഒരു തെന്നലായെങ്കിലും 

മടങ്ങട്ടെ ഞാൻ എന്നേക്കുമായ് നിൻ ഓർമ്മയിൽ. 

ഈ പ്രകൃതിതൻ മടിത്തട്ടിൽ നിന്നും മടങ്ങട്ടെ ഞാൻ എന്നേക്കുമായ്.

                       

                         😌

കവിത: അനാഥത്വം

കവിത: അനാഥത്വം

രചന: റബീഹ ഷബീർ

-------------------------------------------

അനാഥത്വം ആഴിക്കടിയിൽ അകപ്പെട്ട നീർകുമിളയാണ്.

ആഴമറിയാതെ പിടഞ്ഞുനീന്തിപ്പൊങ്ങിവരുമ്പോൾ

ക്രൂരമായി പൊട്ടിപ്പോവുന്ന 

നിസാരമായൊരു നീർക്കുമിള.

അല്ലെങ്കിൽ, 

തുടക്കവും ഒടുക്കവുമറിയാതലയുന്നൊരു

കാറ്റാണത്.

ഭാവിയും ഭൂതവും വർത്തമാനവുമറിയാത്ത 

നോവെന്നുമിടിക്കുന്ന ജീവനുകളാണത്.

സനാഥന്റെ രക്തത്തെ അനാഥനെന്നടയാളപ്പെടുത്താൻ,

ഭീതിയുടെ മുൾക്കാട്ടിൽവിരിഞ്ഞുപോയ 

തെരുവിന്റെ മണമുള്ള നനുത്തൊരുപൂവ്;

അവൾ അനാഥത്വത്തിന്റെ ഗർഭം ചുമക്കുന്നു.

അനാഥത്വം ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ 

ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയൊരു നിഴലാണ്.

വെയിൽനാളങ്ങൾ പൊള്ളിച്ചുരുക്കി,

മെലിഞ്ഞുപോയൊരു നിഴൽ.

അല്ലെങ്കിൽ,

പേരുപോലുമറിയാത്തൊരു ബാല്യത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് നിർത്താതെയ്യുന്ന 

ചോദ്യങ്ങളുടെ ശരങ്ങളാണത്.

അനാഥത്വം ഒരു ചുവർചിത്രമാണ്.

ദയയുടെ ചായങ്ങൾ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന കണ്ണീരുണങ്ങാത്തൊരുചിത്രം.

വൃത്തിഹീനമായതും വെയിലും മഴയും തലോടിപ്പോകുന്നതുമായ പ്രബലമല്ലാത്ത ഒന്ന്.

ചിലപ്പോളത് ആളിക്കത്തുന്ന അഗ്നിയാവാറുണ്ട്, 

ഒരുകടലിനും അണയ്ക്കാനാവാത്ത അഗ്നി.

അല്ലെങ്കിൽ എരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന,

ഒരിക്കലുംകെട്ടടങ്ങാത്ത കനൽ!

അനാഥത്വം ഒരിക്കലുമുണങ്ങാത്തമുറിവാണ്.

ഒരു മരുന്നിനും ഉണക്കാനാവാത്ത മുറിവ്.

രക്തമൊലിച്ച് മഞ്ഞനീരുകനത്ത്‌ 

ജീർണ്ണിച്ചുപോയ ആത്മാവിന്റെ മുറിവ്.

ഉൾവലിഞ്ഞുപോയ വയറിന്നടിയിലും കുഴിഞ്ഞുപോയ കണ്ണുകളിലും വിശപ്പെന്നു എഴുതിവെക്കപ്പെട്ടതും അനാഥത്വം തന്നെയാണ്.

അല്ലെങ്കിൽ,

കാലന്തരങ്ങളിലും മായ്ക്കപ്പെടാത്ത 

അനാഥനെന്ന പേര്പേറുന്ന,

വെളിച്ചം കെട്ടുപോയ അനേകായിരം നക്ഷത്രങ്ങളുടെ നിസ്സഹായതയാണത്.

അനാഥത്വം ദിശയറിയാത്ത കപ്പലുകളാണ്.

നടുക്കടലിൽ അകപ്പെട്ടുപോയൊരു ജീവൻ,

അതുമല്ലെങ്കിൽ തുഴയില്ലാത്തൊരു തോണി.

ഭൂമിയുടെ ഒരറ്റത്തുനിന്ന് യാത്രതിരിച്ച്

തുടക്കത്തിലെത്തിച്ചേരുന്ന ശൂന്യമായൊരു

വലയമാണത്,

പുറത്തുകടക്കാനാവാത്ത വലയം.!

Rabeeha shabeer

Paruvingal (H)

Purathur (po)

676102 (pin)

Malappuram

Tirur

Ph: 9744911395

മഴയെ പ്രണയിച്ചവൻ

മഴയെ പ്രണയിച്ചവൻ 

.........................................

രചന:വിനയചന്ദ്രൻ

....................................

കാർമുകിലേ...... കാർമുകിലേ....... 

പെയ്തിറങ്ങു പെയ്തിറങ്ങു 

കദനഭാരം ജലകണമായി 

പെയ്തിറങ്ങു പെയ്തിറങ്ങു 

എൻ മനസ്സിൽ കദനമഴ 

പ്രണയമായി പരിണമിപ്പു 

ആർദ്രമായി ലയിച്ചു നിന്നിൽ 

ഏറെ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു 

നിൻ ചിറകിൻ തേരിലേറി 

നാട് കാണാൻ മോഹമായി 

പെയ്തിറങ്ങാതെന്നിൽനിന്നും 

അകലെയായി നീ മറഞ്ഞിടുമ്പോൾ 

എൻ ഹൃദയം വേഴാമ്പലായി 

നിനക്കുവേണ്ടി കാത്തിരിപ്പു 

കാത്തിരിപ്പു കാത്തിരിപ്പു 

പെരുമഴയായി നീ വരുവാൻ 

കുളിരിനുള്ളിൽ ചടഞ്ഞിരിന്നു 

നിന്നെ നോക്കി രസിച്ചീടുവാൻ 

പെയ്തിറങ്ങി യാത്രയായി 

എൻ മനസ്സും നിശബ്ദമായി 

വീണ്ടുമൊരു വരവിനായി 

മോഹിച്ചു ഞാൻ കാത്തിരിപ്പു 

   VINAYA CHANDRAN C 

No : 7034502710

Add: Symanthakam kudavoor 

kudavoor p o Thonnakkal 

thiruvananthapuram

രക്തസാക്ഷി

രക്തസാക്ഷി

•••••••••••••

രചന:കമർ മേലാറ്റൂർ

.....................................

മിഠായിയെത്താതൊരു ജോഡി 

കുഞ്ഞുമിഴികളിൽ ഉറക്കം കൂടുകെട്ടി.

ഒഴിഞ്ഞൊരരിപ്പാത്രത്തിനരികെ 

അടുപ്പിലെ കലത്തിൽ

തിളച്ച വെള്ളം വറ്റി.

പ്രാകിപ്രാഞ്ചിയൊരു 

കവിൾ കഫം 

മുറ്റത്ത്‌ വെറ്റിലച്ചുവപ്പിനൊപ്പം

മഴയൊലിപ്പിൽ പരന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

കവലയിലെ കൊടിമരത്തിൽ മാത്രം

ഒരു നക്ഷത്രം പാറിക്കളിച്ചു.

•••••••••••••••••

കമർ മേലാറ്റൂർ

ഒറ്റ മരം

ഒറ്റ മരം 

...................

രചന:സ്മിത സ്റ്റാൻലി ,മുപ്പത്തടം.

..................................................

ഞാൻ ഒരു ഒറ്റ മരം ആകുന്നു  

ഈ മണ്ണിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ വേരുകൾ 

എന്റെ  സ്വപ്‌നങ്ങളും .. 

എൻ ശാഖയിൽ നിറയെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ തളർത്തിരുന്നു പണ്ട്.. 

അവ ആകാശം മുട്ടെ ഉയരാൻ മാത്രം 

വളർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു ....  

മഴയായ്, കാറ്റായ് നീ എന്നിൽ 

ഒരു കുളിർ നിറച്ചിരുന്നു പണ്ട് 

ഓരോ ഇടിമിന്നലിനും  നെഞ്ചകം 

ഞെട്ടി ഞാൻ പിടഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. 

എന്നാൽ കാലം കടന്നു പോകവേ 

ഇവിടം മരുഭൂമി പോലെ വരണ്ടു പോയ് 

ഒരിറ്റു ദാഹജലം പോലും തരുവാൻ 

മഴയും  തേടിയെത്താറില്ല... 

കനത്ത വരൾച്ചയിൽ ഞാൻ ഇല്ലാതെ 

ആകും കാലം വരും ഒരു പക്ഷെ .. 

ഈ കാൽപ്പാദങ്ങൾ തളരവേ  

ഈ മണ്ണിൽ ഞാൻ ഉണങ്ങി വീഴും ...

എന്നിരുന്നാലും എന്റെ ഓർമ്മക്കായ് 

ഒരു തളിരില എങ്കിലും പറിച്ചു നിൻ 

പുസ്തക താളിൽ ഒളിച്ചു വയ്ക്കുക 

എന്നിൽ നിന്നും ഒരു  കൊമ്പ് അറുത്തു 

മണ്ണിൽ കുഴിച്ചിട്ട് നനച്ചു വളർത്തുക 

സ്മിത സ്റ്റാൻലി 

മുപ്പത്തടം .

ഒരു സൈനികന്

ഒരു സൈനികന്

By Rema Prasanna Pisharody, Bangalore

==========================================

ഞാനുറങ്ങുമ്പോളുറങ്ങാതെ കാവലായ്

വാതിലിൽ നിൽക്കുന്ന ധീരനാം സൈനികാ!

ഒരോ പ്രഭാതത്തിലും മിഴിക്കോണിലായ്

നീ തെളിയ്ക്കുന്ന സുരക്ഷാവിളക്കുമായ്;

നേരതിരിൽ നീയെനിയ്ക്കായിയുണ്ടെന്ന

നേരിൻ്റെ മുദ്രാങ്കിതങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും

ഒരോ ദിനത്തിൻ തിരക്കിലും നിന്നെ ഞാൻ

ഓർമ്മിക്കുവാനായ് മറന്നു പോമെങ്കിലും

ജീവന്റെ ജീവനിൽ നിൻ സ്നേഹബന്ധിത-

ധീരസ്പർശം, പരിത്യാഗം, ദയാകണം

ദൂരെ മുൾവേലികൾ, ഗന്ധകം പൂക്കുന്ന

താഴ്വരകൾ, ശൈലശൃംഗം, സമുദ്രങ്ങൾ

മേൽക്കൂരയില്ലാതെയാകാശമാകുന്ന

സാക്ഷ്യപത്രങ്ങളിൽ നീ ജ്വലിച്ചീടവേ;

കൂട്ടിനായ് സൂര്യൻ, പകൽ തീവ്രമദ്ധ്യാഹ്നം

രാത്രി, ശരറാന്തലേറ്റുന്ന താരകൾ

മഞ്ഞും, തണുപ്പും, സിരാപടലങ്ങളെ

നിർമ്മമാക്കുന്നൊരേകാന്തഭാവവും

എല്ലാം സഹിക്കുന്നു നീയെനിയ്ക്കായ് 

എന്റെ പുണ്യം നിനക്ക് ഞാൻ ദാനമേകീടുന്നു.

ഞാനെഴുതുമ്പോഴും, പാതയോരങ്ങളിൽ

കാവലുണ്ടെന്നൊരു ബോധമില്ലെങ്കിലും

നീ രക്ഷകൻ, നിനക്കേകുവാൻ ഞാനെന്റെ

പ്രാണനിൽ തൊട്ടെഴുതിന്നീക്കുറിപ്പുകൾ

ഓരോ വസന്തവും, ആഘോഷഹർഷവും

ഞാൻ പകുക്കുന്നെന്റെ സൗഖ്യസൗധത്തിലായ്

നീയോ മഹായോഗമെന്ന പോലീ-ഋതു-

ഭേദങ്ങളെ നെഞ്ചിലേറ്റി ലാളിക്കുന്നു..

ഓണം, ബിഹു, ഗുഡി പാദ്വയും ഞങ്ങളീ 

സ്നേഹഗൃഹങ്ങളിൽ സ്നേഹിച്ചു തീർക്കവെ,

നീയങ്ങകലെയാ രാജ്യാതിരിൽ യുദ്ധഭീതിയും

മഞ്ഞും നുകർന്നലിഞ്ഞീടുന്നു..

ഞാനുറങ്ങുമ്പോളുറങ്ങാതെ കാവലായ്

വാതിലിൽ നിൽക്കുന്ന ധീരനാം സൈനികാ!

നിൻ്റെ രക്തത്തിൻ മഹാത്യാഗബിന്ദുവിൽ

നിന്നെ പുതയ്ക്കും ത്രിവർണ്ണവർണ്ണങ്ങളിൽ

എന്നുമോർമ്മിക്കാനനശ്വരത്വത്തിൻ്റെ

നിർണ്ണയം പോലെ നീ മുന്നിൽ നിന്നീടവെ

നീയറിഞ്ഞീടുക ഓർമ്മിക്കുവാനായി

ഞാനെഴുതുന്നീ ദിനാന്ത്യക്കുറിപ്പുകൾ

==========================================

(ഗന്ധകഗന്ധമുള്ള അതിരുകളില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന സ്വപ്നത്തിനപ്പുറം യാഥാർഥ്യം ഒരു നോവായി നമുക്ക് മുൻപിലുണരുമ്പോൾ രാജ്യാതിരുകൾ മഞ്ഞും മഴയും വെയിലുമേറ്റ് സംരക്ഷിക്കുന്ന ഒരോ സൈനികനുമുള്ള സമർപ്പണമാണ് ഈ കവിത)